Abstract:
وقتی انحصار خلق پول از بین برود و پولهای خصوصی بتوانند بین مردم مبادله شوند، مسئلهٔ تسهیم حقالضرب پولی پیش خواهد آمد که این وضعیت درحالحاضر با ظهور و گسترش رمزارزها قابلتصور است. پرسش تحقیق حاضر آن است که اگر در شرایطی باشیم که رمزارزهای خصوصی در کنار پول با ناشر دولتی در جامعه متداول باشد، چه سهمی از حقالضرب پولی نصیب دولت خواهد شد و بهترین نگرش سیاستی بانک مرکزی در این زمینه چه باید باشد؟ برای پاسخ به این پرسش از مدلسازی نظریهٔ بازی تکاملی استفاده کردیم که ویژگی اصلی آن تکامل یک گونه (در تحقیق فعلی پول) است. برای تقریب بهتر مدل به واقعیت، مفروضات تحقیق بهوسیلهٔ پرسشنامه تدقیق شدهاند. یافتههای تحقیق نشان میدهد، سهم بانک مرکزی از بازار خلق پول در بازهای حدود ۶۰ تا ۸۰ درصدی نوسان خواهد کرد و نگرش سیاستگذار پولی به رمزارز در نهایت سهم بخش خصوصی و دولتی از بازار خلق پول را مشخص میکند. دلالت سیاستی اصلی این تحقیق آن است که مقابلهٔ سیاستگذار با رمزارز خصوصی و غیرقانونی تلقی کردن رمزارزها، منجر به افزایش سهم رمزارز خصوصی در بازار پول خواهد شد.
When the monopoly of money creation is removed and private money can be exchanged between people, the issue of Seigniorage share will arise, which is currently conceivable with the advent of cryptocurrencies. The question of the present study is that if we are in a situation where private cryptocurrencies along with money are common in the society with the state publisher, what share of the Seigniorage share will go to the government and what should be the best policy attitude of the central bank in this regard? To answer this question, we used the modeling of evolutionary game theory, the main feature of which is the evolution of a species (in the current research of money). To better approximate the model to reality, the research assumptions were verified by a questionnaire. The research findings show that the central bank's share of the money creation market will fluctuate in a range of about 60 to 80%, and the monetary policymaker's attitude towards cryptocurrencies ultimately determines the share of the private and public sectors in the money creation market. . The main policy implication of this research is that the policymaker's confrontation with the private cryptocurrency and the illegal attitude towards this issue will lead to an increase in the share of the private cryptocurrency in the money market.
Machine summary:
پرسش تحقيق حاضر آن است که اگر در شرايطي باشيم که رمزارزهاي خصوصي در کنار پول با ناشر دولتي در جامعه متداول باشد، چه سهمي از حق الضرب پولي نصيب دولت خواهد شد و بهترين نگرش سياستي بانک مرکزي در اين زمينه چه بايد باشد؟ براي پاسخ به اين پرسش از مدلسازي نظريۀ بازي تکاملي استفاده کرديم که ويژگي اصلي آن تکامل يک گونه (در تحقيق فعلي پول) است .
اگر صرفاً ابتناي بر رمزنگاري را به عنوان شاخصۀ اصلي رمزارزها بدانيم ، مي توان انواعي از CBDC را نام برد که رمزارز نيستند،٦ اما به هرحال مي توانند ارز ديجيتال بانک مرکزي باقي بمانند؛ اما مسئلۀ موردتوجه سياست گذار اين است که اساساً CBDC براي چه منظوري طراحي شدهاند؟ CBDC طراحي شده براي ارائۀ سرويس پرداخت ِ امن ، ممکن است بسيار متفاوت از سرويسي 1 Fung & Halaburda 2 Bjerg 3 Bech & Garratt 4 E-cash 5 Kimball & Agarwal ٦ براي مثال، نگاه کنيد به : فنّاوريهاي سيستم هاي تسويۀ ناخالص بلادرنگ بانک مرکزي (RTGSs) باشد که در درجۀ اول به عنوان ابزاري براي سياست پولي استفاده مي شود.
در بازيِ متقارن با دو بازيکن ، راهبرد خالص ̂، راهبرد پايدار تکاملي است ، اگر ̅ به گونه اي وجود داشته باشد که رابطۀ زير برقرار شود: 1 Sams 2 Seigniorage Shares 3 Monetary Policy Neither Desirable Nor Possible 4 Dixit & Skeath (به تصویر صفحه مراجعه شود)اين رابطه براي همۀ انحرافهاي ممکن از′ و نيز همۀ جهش هاي به اندازٔە که از ̅ کمتر هستند، صادق است (ساموئلسون ١، ١٩٩٧، ص.