Abstract:
زمینه و هدف: در عصری که تغییر و تحولات سریع و فزاینده از جمله مشخصات آن است، آهنگ تصمیمگیری نیز شرایطی را به وجود آورده که زمان تعامل و تعمق و تصمیمگیری را برای مدیران کوتاه نموده است. در واقع مدیران امروزی خود را مجبور به اتخاذ تصمیمات بیشتری در رابطه با موضوع و مسائل متنوع و گستردهتری در زمان کوتاهتر میبینند. از این رو، هدف این پژوهش شناسایی و رتبهبندی عوامل مؤثر بر تصمیمگیری مدیران با استفاده از روش دلفی است. روش شناسی: با توجه به اینکه این پژوهش از نوع کیفی میباشد پس از انجام مطالعات کتابخانهای و جمعآوری ادبیات موضوعی پژوهش مصاحبههای عمیق با خبرگان انجام شد و خروجیهای بهدستآمده با استفاده از روش دلفی تحلیل گردید.یافتهها: 93 شاخص برای تبیین نظام تصمیمگیری شناسایی شدند که پس از بررسی خبرگان 76 شاخص مناسب تشخیص داده شدند. طبق نتایج کسبشده این مدل پژوهشی مشخص شد که مهمترین مؤلفهها در تصمیمگیری مدیران، به ترتیب اولویت به مؤلفههای «تعریف درست مسئله»، «انگیزه و اعتمادبهنفس بالا»، «میزان دانش و تجربه فردی»، «وجود مکانیزمهای مؤثر زمانبندی، طراحی و پیادهسازی بهموقع و کامل تصمیمات» و «اجرای آزمایشی (محدود) تصمیمها قبل از اجرای نهایی (عمومی) تصمیمات» میباشد.نتیجهگیری: سازمانهای دولتی به دلیل ویژگیهایی که دارد نیازمندی مدلهای اختصاصی تصمیمگیری است. به عنوان مثال، به دلیل وجود تفاوتهای موجود از نظر سیستم فرهنگی، اقتصادی، سیاسی - اجتماعی، تکنولوژیکی و جمعیت شناختی ایران با دیگر کشورها و خصوصاً کشورهای غربی لازم است مدل اختصاصی متناسب با این فرهنگ ارائه شود.
Background and Goal: In an era where rapid and increasing change is one of its characteristics, the pace of decision-making has also created conditions that have shortened the time for interaction, reflection and decision-making for managers. In fact, today's managers find themselves forced to make more decisions about a wider variety of issues and problems in a shorter period of time. Therefore, the purpose of this study is to identify and rank the factors affecting managers' decisions using the Delphi method.Methodology: Given the qualitative nature of the study, after library research and reviewing the related literature, in-depth interviews with experts are conducted. The outcomes are analyzed in the light of the Delphi method.Results: In first, 93 indicators identified to explaining the decision-making system. After checking the indicators by experts, only 76 indicators were verified. According to the results of this research model, it was found that the most important components in managers' decision-making were, respectively, the priorities of "correct definition of the proble", "high motivation and self-confidence", "personal knowledge and experience", "effective scheduling mechanisms, timely design and implementation of decisions," and "experimental execution of decisions before final implementation of decisions".Conclusion: Government agencies need specific decision-making models because of their characteristics. For example, due to the existing differences in terms of cultural, economic, socio-political, technological and demographic system of Iran with other countries, especially Western countries, it is necessary to provide a specific model appropriate to this culture.
Machine summary:
ط بق نتايج کسب شده اين مدل پژوهشي مشخص شد که مهم ترين مؤلفه ها در تصميم گيري مديران ، به ترتيب اولويت به مؤلفه هاي «تعريف درست مسئله »، «انگيزه و اعتمادبه نفس بالا»، «ميزان دانش و تجربه فردي»، «وجود مکانيزم هاي مؤثر زمان بندي، ط راحي و پياده سازي به موقع و کامل تصميمات » و «اجراي آزمايشي (محدود) تصميم ها قبل از اجراي نهايي (عمومي ) تصميمات » ميباشد.
اين اهميت موضوع سبب شده است که توجه محققان به پژوهش در زمينه تصميم گيري جلب شود که از آن جمله ميتوان به پژوهش هاي دل کامپو و همکاران ٣ (٢٠١٦) و دابيک و همکاران ٤ (٢٠١٥) با هدف بررسي تصميم گيريهاي مديران سازمان هاي دولتي اشاره کرد (دل کامپو و همکاران ٢، ٢٠١٦؛ دابيک و همکاران ، ٢٠١٥).
مط العه حاضر با اعتقاد به اثربخشي وجود نظ ام جامع تصميم گيري در سازمان ، تلاش ميکند با شناسايي مدلي جامع گامي در جهت حل اين مسئله برداشته و با انجام مط العه موردي در سازمان هاي دولتي استان کردستان ضمن ارائه مدلي مناسب جهت مديريت بالاترين دستگاه اجرايي استان ، زمينه ساز تعيين مدل مناسب ساير سازمان ها را نيز فراهم نمايد.
به همين دليل ، اين مط العه زمينه اي را براي ارائه مدلي جهت ياري رساندن به تصميم گيري مديران در سازمان هاي دولتي استان کردستان با غلبه بر نقاط ضعف مدل هاي موجود، فراهم نمود.
روش شناسي پژوهش در اين پژوهش به دليل سعي در شناخت عوامل تعيين کننده تصميم گيري مديران در سازمان هاي دولتي استان کردستان ، از پارادايم کيفي پيروي شد.