Abstract:
این مقاله در مورد «ادله روایی مشروعیت امر و نهی مردم به حاکمان» است. امر و نهی حاکمان به مردم به شکل قانون درمی‌آید و امر و نهی مردم به حاکمان، اغلب در قالب انتقاد و اعتراض خود را نشان می‌دهد. تأثیر زیادِ این امر و نهی در جامعه ضرورت پاسخ مستدل به سؤال از «ادله مشروعیت امر و نهی مردم به حاکمان» را افزایش می‌دهد. با نگاه درون دینی و به روش توصیفی-تحلیلی، دست‌‌کم با استناد به ده دلیل روایی می‌توان اثبات کرد که مردم حق دارند حاکمان را امر به معروف و نهی از منکر کنند؛ از جمله: لزوم نترسیدن مردم از امر و نهی به حاکمان، مذمت ترک نهی از جور حاکمان، لزوم مخالفت عالمان با بدعت‌های حاکمان، تشویق مردم به مطالبه‌گری از حاکمان، فضیلت بیان حق و عدل در برابر حاکم، انگیزه حرکت امام حسین% و سیره معصومان. در این باره ادله معارضی هم هست؛ ولی با بررسی آن‌ها می‌توان به این نتیجه رسید که: ادله متعارض قابل جمع هستند و اگر امر و نهی به حاکمان با شرایط خودش انجام شود مشروع است و کسی نمی‌تواند با استناد به ادله دینی این حق را از مردم بگیرد.
This article is about the "narrative arguments of the legitimacy of the command and prohibition of the people to the rulers". The commands and prohibitions of the rulers to the people become laws, and people's commands and prohibitions to the rulers often show themselves in the form of criticism and protest. The great influence of this command and prohibition in the society increases the necessity of a reasoned answer to the question of "the argument of the legitimacy of the command and prohibition of the people to the rulers". With an intra-religious view and descriptive-analytical method, at least by citing ten narrative reasons, it can be proved that the people have the right to command the rulers to do what is good and forbid what is bad; including: the necessity for the people not to be afraid of commanding and forbidding the rulers, condemning abandoning the prohibition of the rulers from oppressing, the necessity for the scholars to oppose the heresies of the rulers, encouraging the people to make demands from the rulers, the virtue of expressing truth and justice before the ruler, and the motive behind the movement of Imam Hussain (as) and the lives of the infallible Imams (as). There are conflicting arguments about this; but by examining them, we can come to the conclusion that: conflicting arguments can be combined, and if commands and prohibitions are given to the rulers on their own terms, it is legitimate and no one can take away this right from the people based on religious arguments.
(
, 
, 
)
