Abstract:
رویکرد اصلی در آموزههای دینی با توجه به هدف غایی دین که قرب الهی است، مصون داشتن انسانها از گناه و لغزش میباشد. مسئلة اصلی جامعة و آسیبهای فردی و اجتماعی که در آن مشاهده میشود، ناشی از عمل نکردن و یا عدم آگاهی نسبت به آموزههای دینی است. یکی از اجزای نظام بازدارندگی از گناه در آموزههای دینی، تقویت حساسیت اجتماع در برابر لغزشهای عناصر جامعه است. امربهمعروف و نهیازمنکر سازوکار پیشبینیشده است که در قرآن و روایات بهعنوان یک فریضه و زمینهساز احیای سایر فرایض از آن یادشده است و جامعة اسلامی را در برابر گناه و معصیت حساس نموده و بدین ترتیب مسئولیتی همگانی برای دعوت به نیکیها و نهی از بدیها و گناهان به آحاد جامعه اعطا میکند. این پژوهش بهضرورت این فریضه از منظر آمران و ناهیان، مخاطبان، اجتماع، اولویتها، الزامات و بایستهها و نقش حکومت اسلامی در بهسازی محیط اجتماع و سوق دادن بهسوی پرهیزکاری، موردمطالعه قرار میدهد.
The main approach in religious teachings is to protect people from sin and slip, considering the ultimate goal of religion, which is closeness to God. The main problem of society and the individual and social damage that is observed in it is caused by not acting or not being aware of religious teachings. One of the components of the system of preventing sin in religious teachings is to strengthen the sensitivity of society against the slips of society's elements. Enjoining what is good and forbidding what is bad is a mechanism that is mentioned in the Qur'an and traditions as a duty and a basis for the revival of other duties, and it has sensitized the Islamic community against sin, and in this way, it is the responsibility of everyone to call to good deeds. And it gives prohibition of evils and sins to the members of society. This research studies the necessity of this duty from the perspective of leaders and followers, audience, community, priorities, requirements and obligations, and the role of the Islamic government in improving the social environment and pushing towards piety.
Machine summary:
1768 تقويت حساسيت اجتماعي نسبت به ارتکاب گناه در فريضه امربه معروف و نهي ازمنکر ياسر تک فلاح استاديار، فقه و مباني حقوق اسلامي ، دانشگاه علامه طباطبائي ، تهران ، ايران فاطمه نظري کارشناسي ارشد علوم و قرآن ، دانشکده اصول الدين ، تهران ، ايران صابر طالبي کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسي ، دانشگاه آزاد قم ، تهران ، ايران چکيده رويکرد اصلي در آموزه هاي ديني با توجه به هدف غايي دين که قرب الهي است ، مصون داشتن انسان ها از گناه و لغزش ميباشد.
امربه معروف و نهيازمنکر سازوکار پيش بيني شده است که در قرآن و روايات به عنوان يک فريضه و زمينه ساز احياي ساير فرايض از آن يادشده است و جامعۀ اسلامي را در برابر گناه و معصيت حساس نموده و بدين ترتيب مسئوليتي همگاني براي دعوت به نيکيها و نهي از بديها و گناهان به آحاد جامعه اعطا مي کند.
» (مجلسي، ١٤١٢ ق ، ج ٧٨، ص ٣٧) به راستي در صورت احياي فريضۀ امربه معروف و نهيازمنکر و توجه به اولويت فوق ، محيط عمومي جامعۀ اسلامي از گناه و فحشايي که به صورت علني انجام شد و عاري و ٢٨٠ | دو فصلنامه علمي سراج منير | سال دوازدهم | شماره ٤٢ | بهار و تابستان ١٤٠٠ پاک است و در عين اين که افراد نسبت به رفتارهاي آسيب زاي سايرين حساسيت دارند و عکس العمل نشان ميدهند، از تجسس در اعمال و رفتار پنهاني ديگران ميپرهيزند و حريم ها را حفظ مينمايند.