Abstract:
جنوب آسیا به سبب یکسری عوامل اقتصادی، استراتژیک، سیاسی و جمعیتی از اهمیت زیادی در ساختار اقتصادی-سیاسی جهان برخوردار است. این منطقه منعکسکننده مجموعهای از پدیدههای متعارض است و با انواع مختلفی از تهدیدات امنیتی روبهرو است. هند بزرگترین قدرت نظامی -اقتصادی این منطقه است و چین نیز به عنوان یکی از بزرگترین قدرتهای نظامی- اقتصادی جهان همجوار این منطقه است. اهمیت چندبعدی این منطقه به قدری گسترده است که دو کشور هند و چین پیوسته میکوشند با استفاده از تمام ابزارها و فرصتهای موجود در جنوب آسیا به برتری دست یابند. در این راستا این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و روش کتابخانهای-اسنادی گردآوری اطلاعات تلاش دارد به این سؤال پاسخ دهد که چگونه چین و هند به یک کنشگر امنیتی در جنوب آسیا تبدیل شدهاند؟. در راستای پاسخ به این سؤال، اسناد سیاست خارجی و امنیتی-نظامی چین و هند بررسی و سپس اهداف و منافع این دو کشور در این منطقه تبیین شدند. یافتههای پژوهش نشان داد مجموعهای از منافع استراتژیک، اقتصادی و امنیتی-نظامی، چین و هند را به یک کنشگر امنیتی در جنوب آسیا تبدیل کردهاند و هر از این کشورها میکوشند نظم منطقهای در جنوب آسیا را بر اساس منافع خود شکل دهند.
South Asian Region as a geographic region is so important in political and economic structure of the world due to the economic, strategic, political and demographic factors. This region is reflective of some conflictive factors and is faced with different classic and new threats. India is the biggest military and economic state of the region and China as one of the biggest military and economic powers of the world is neighboring with this region. The multifaceted importance of the region is to some extent which China and India try to gain superiority in this region using all the tools and opportunities. In this relation, this paper using descriptive-analytic and library- documentary method of data gathering tries to answer the following question: how China and India are converted to security activists in South Asian Region? To answer this question, China and India foreign policy and security-military documents were investigated and the goals and interests of these states were expounded. The research findings showed that some economic, strategic, security-military factors have caused China and India to be a security activist in this region and each of these countries attempt to shape regional order based on its national interests.
Machine summary:
پس از جنگ جهانی دوم ، ١٢٦ چین و هند همواره نقش تعیین کننده ای در این منطقه داشته اند و کم و کیف روابط دو کشور و ترتیبات امنیتی دهلی نو و پکن تعیین کننده شرایط منطقه جنوب آسیا است و به باور برخی اندیشمندان به نظر میرسد حداقل در کوتاه مدت این روند تداوم داشته باشد و بر سرنوشت کشورهای این منطقه نیز تأثیرگذار باشد.
دلایل اهمیت فزاینده این منطقه برای چین را میتوان در موارد زیر جستجو کرد: اول اینکه ظهور هند به عنوان یک قدرت جهانی چین را به همکاری و همچنین مقابله با دهلی نو وادار میکند؛ همچنین ، توسعه تجارت ، سرمایه گذاری و ارتباطات زیرساختی، چین را به منطقه جنوب آسیا از بسیاری جهات مرتبط ساخته است ؛ دوم ، پیوندهای امنیتی و دیپلماتیک در داخل آسیا نوعی ترس در پکن درباره ایجاد نوعی توازن ژئوپلیتیکی با حضور اعضای مختلف در مرزهای خود را سبب میشود.
دیگر موضوع امنیتی و در سطح قدرت بزرگ ، افزایش قدرت هند، اهمیت کنترل این کشور توسط چین در منطقه جنوب آسیا، در سراسر منطقه اقیانوس هند و در برخی موضوعات جهانی را در اولویت قرار داده است (٢٠٢٠ ,Ilhan).
بر همین اساس منطقه جنوب آسیا جایگاه مهمی در دکترین استراتژیک هند دارد ( ,Mirza &Babar ١٠ :٢٠٢٠ ,Tarapore ;٨٠ :٢٠٢١) و دهلی نو در جهت برطرف کردن این تهدیدات نظامی، اقدام به شکل دادن اشکال متفاوتی از همکاری بین هند و همسایگان خود کرده است .