Abstract:
تحقیق حاضر با هدف اعتباریابی مدل عوامل توانمندساز خودکارآمدی اطلاعاتی عاملان آموزشی و با استفاده از طرح همبستگی و مدل‌سازی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری متشکل از عاملان آموزشی شهرستان اردبیل بود. با استفاده از فرمول کوکران 317 نفر از آنان که در مدارس ابتدائی مشغول فعالیت بودند، به روش اتفاقی به‌عنوان نمونه انتخاب و در تحقیق مشارکت داده شدند. برای سنجش عوامل توانمندساز خودکارآمدی از مقیاس دونهو و برای سنجش خودکارآمدی اطلاعاتی از پرسشنامه مورفی، کوور و اوون استفاده شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از روش‌های توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری از طریق نرم‌افزارهای SPSS و LISREL انجام‌شده است. نتایج حاصل از آزمون مدل مؤید عوامل توانمندساز خودکارآمدی و برازش مدل با داده‌ها بود. این نتایج نشان داد هر شش عامل توانمندساز خودکارآمدی مورد بررسی در تحقیق حاضر تأثیر مثبت و معناداری بر خودکارآمدی اطلاعاتی دارند. طبق این نتایج مسئولیت‌پذیری رهبری با ضریب 68/0 بیشترین تأثیر را بر خودکارآمدی اطلاعاتی دارا بوده است و بعد از آن به ترتیب اثرگذاری بالا با ضریب تأثیر 63/0، انسجام با ضریب تأثیر 47/0، آگاهی از یکدیگر با ضریب تأثیر 42/0، نظام کارآمد مداخله با ضریب تأثیر 39/0 و اجماع روی هدف با ضریب تأثیر 29/0 قرار گرفتند.
The present study was conducted with the aimed to modeling the factors that enable educators' information self-efficacy by using a correlational design. The statistical population consisted of primary educators in Ardabil city. Using Cochran's formula, 317 educators were randomly selected as a sample and participated in the research. Donohoo scale and Murphy, Coover and Owen questionnaire were used to measure enabling factors and information self-efficacy. Data analysis was done using descriptive statistics, Pearson correlation test and structural equation analysis through software SPSS and LISREL. Structural equation modeling showed that the model has a good fit with the data and all six factors that enable teachers 'self-efficacy in this study have a positive and significant effect on information self-efficacy. According to these results, the responsiveness of leadership with a the coefficient of 0.68 had the greatest impact on the 'information self-efficacy, followed by advanced influence with the coefficient of 0.63, cohesiveness with the coefficient of 0.47, awareness of each other with the impact factor of 0.42, intervention system effective systems of intervention with the impact factor of 0.39 and goal consensus with the coefficient of 0.29.
(
, 
, 
)
