Machine summary:

"این بضاعت که می‌گویم ناشی از شرایط سخت و تلخ اواخر دهة چهل و پنجاه بود که ممیزی حاکم هر روز دایرة آزادی اهل قلم را محدود و محدودتر می‌کرد و به همین سبب شاعران به سمت و سوی زبان و بیانی نمادین کشیده شدند؛ زبان و بیانی که طبیعتا پس از پیروزی انقلاب و به اقتضای شرایط اجتماعی نوین دیگر توان و قابلیت لازم برای بروز خلاقیتهاق چشمگیر را در عرصة شعر از دست داده بود. به نظر شما در حال حاضر بایسته‌های شعر جوان در حوزة آموزش چیست؟ طراحی و اجرای آموزش تکنیکهای شاعری و دانش شعری به شاعران جوان چگونه باید صورت بگیرد؟ و به نظر شما کمبودهایی که در این زمینه وجود دارد کدام‌اند و با چه تدبیری می‌توان امکانات موجود را مدیریت کرد؟ مهم‌ترین انگیزة ما برای تأسیس دفتر شعر جوان همین دغدغه‌ها بوده است. اما چرا باید همین حداقلهایی که در اختیار این دفتر قرار می‌گیرد با هزار اما و اگر همراه باشد؟ من از همه منتقدان دفتر می‌خواهم که کارنامه دفتر شعر جوان را با سایر دستگاهها و واحدهای فرهنگی که فعالیت مشابه انجام می‌دهند مقایسه کنند و اگر اعتبارات و کمکهایی که در این سالها به ما شده است از یک دهم بودجه‌ها و اعتبارات معمول بیشتر بود، من همة حرفهایم را پس می‌گیرم. من سؤال می‌کنم، منوچهر آتشی که اگر به هر جای دنیا می‌رفت او را روی سرشان می‌گذاشتند، اما همین‌جا ماند و از فرهنگ این مملکت دفاع کرد و برای ادبیات این مملکت زحمت کشید و روزی هم که مرد سقفی از خودش بالای سرش نبود، بعد یکی دو نفر از همین جماعت اهل سیاست بیایند و جار و جنجالی به پا کنند که او نباید «چهره ماندگار» می‌شد."