تأثیر شورای امنیت ملل متحد بر سیاسی شدن دیوان کیفری بین المللی Journal Article

حقوقی بین المللی بهار 1402 - شماره 69 Ranking الف (Ministry of Science/ISC (‎27 page(s) - From 90 to 116 )

Keywords: دیوان کیفری بین المللی شورای امنیت سازمان ملل متحد سیاسی‌شدن قدرت ارجاع و تعویق The United Nations Security Council (UNSC) The Referral power The Deferral Power The International Criminal Court (ICC) Politicization دیوان سیاسی شورای امنیت International Criminal Court The International Criminal Court ارجاع حقوق

fa en

Abstract:

دو نهاد بین ‌المللی، یکی دیوان کیفری بین ‌المللی و دیگری شورای امنیت سازمان ملل متحد با توجه به روابطی که با یکدیگر دارند، موضوع مباحث در عرصة حقوق بین ‌المللی قرار گرفته‌اند. اولی کار قضایی و دومی کار سیاسی می‌کند. همزیستی این دو نهاد نیز اگرچه مبتنی بر مقررات اساسنامة دیوان کیفری بین ‌المللی (مواد 12 تا 16)، است چالش‌ هایی به همراه داشته است. با وجود تلاش‌ برای تدوین اساسنامة دیوان، و پیشرفت ‌های حقوق بین ‌الملل، نظر به ارتباط آن با شورای امنیت، هنوز برخی نویسندگان حقوقی کیفری بین‌ المللی به آن به‌ عنوان موضوع سیاسی نگاه می‌کنند. اگرچه صرف ارتباط شورای امنیت با دیوان باعث تقابل و سیاسی‌شدن دیوان نخواهد شد، دیوان برای حفظ کارایی و مشروعیت و استقلال خود، ضمن وفاداری به اساسنامه در برخی موارد (همانند تعویق تعقیب یا تحقیق) باید از شورای امنیت نیز تبعیت کند. آنچه در روابط بین این دو نهاد می‌گذرد، در این تحقیق مورد مطالعه قرار گرفته و یافته‌ های تحقیق، حکایت از آن دارد که شورای امنیت می‌تواند با استفاده از ابزارهایش به دیوان اثر سیاسی بگذارد. اما سؤال مهم این است که شورای امنیت از چه طریق و بر مبنای چه معیارهایی قادر به اعمال نفوذ سیاسی بر دیوان است؟ به نظر می‌رسد شورای امنیت و در رأس آن قدرت‌ های بزرگ دنیا با توجه به منافعی که دارند از طرق مختلفی ازجمله هدایت شیوة ارجاع‌ دهی و کنترل دیوان بتوانند بر این نهاد قضایی اثر سیاسی بگذارد.

Two international organizations, the International Criminal Court and the United Nations Security Council, due to their relationship with each other, have become the subject of discussions in international law. The first one has judicial duties and the second one has political ones. Although the coexistence of these two organizations is based on the provisions of ICC Statute (Articles 12 to 16), it has brought challenges as well. Despite the efforts to compile ICC Statute, and thedevelopments in international law, considering its connection with the Security Council, some international criminal law writers still view it as a political issue. Although the mere connection of the Security Council with the Court will not causes confrontation and politicization of the Court, in order to maintain its efficiency, legitimacy, and independence while remaining loyal to the Statute, in some cases (such as deferral prosecution or investigation), the court must obey the Security Council. What happens in the relationship between these two organizations has been studied in this research and the findings of the research indicate that the Security Council can use its tools to exert a political influence on the Court. But the important question is that in what way and based on what criteria is the Security Council able to exert political influence on the Court? It seem that the Security Council and the world's great powers at the head of it, considering their interests, can exert a political influence on this judicial organization in various ways, such as guiding the way of referrals and controlling the Court.

Machine summary:

با وجود تلاش براي تدوين اساسنامۀ ديوان ، و پيشرفت هاي حقوق بين الملل ، نظر به ارتباط آن با شوراي امنيت ، هنوز برخي نويسندگان حقوقي کيفري بين المللي به آن به عنوان موضوع سياسي نگاه مي کنند. واژگان کليدي سياسيشدن ، ديوان کيفري بين المللي ، شوراي امنيت سازمان ملل متحد، قدرت ارجاع و تعويق مقدمه پذيرش اساسنامۀ رم ديوان کيفري بين المللي ٢ در ١٩٩٨ بر اين آرمان استوار بود که تحقيق و تعقيب جرايم بين المللي بايد بيرون از بافت قدرت هاي سياسي صورت گيرد و مبنايي محسوب شود که اين نهاد به عنوان نهاد قضايي مستقل بين المللي عمل کند. Kamari, Koulen, Sarah-Jane, “The Legal Politics of the Article 16 Derision: The International Criminal Court, The UN Security Council and Ontologies of a Contemporary Compromise”, African Journal of Legal Studies, Nov. 2014, p. جالب است که همين سه عضو يعني امريکا و روسيه (که اساسنامۀ رم را امضا کردند اما آن را تصويب نکردند) و چين (که نه اساسنامه را امضا و نه آن را تصويب کرد)، برخي از وضعيت ها را با همکاري ديگر اعضاي دائم شوراي امنيت يعني فرانسه و انگلستان به ديوان ارجاع مي دهند چرا که مي توان امضا و تصويب اساسنامۀ رم را به نوعي پذيرش ديوان به عنوان نهاد قضايي بين المللي دانست که مي تواند موجب تقويت صلاحيت جهاني اين نهاد شود. Al Shraideh, Saleh, “International Criminal Court: A Judicial Institution with a Room for Politics, International Affairs and Global Strategy, ISSSN 2224-574X, vol. Kamari, Koulen, Sarah-Jane, “The Legal Politics of the Article 16 Derision: The International Criminal Court, The UN Security Council and Ontologies of a Contemporary Compromise”, African Journal of Legal Studies, No. 7, 2014.

Download citation file :
(پژوهیار, , , )

Download PDF
Downlaod HTML

Shortlink:

Page: