نقد و نگاهی بر نمایش یوسف و زلیخا: تلفیقی نوین از نمایش مذهبی با اشکال نمایشهای ایرانی Introduction and review

"بدون شک داستان «یوسف و زلیخا» راهمه می‌دانند؛ اما این نکته نمی‌تواند بر روی‌کیفیت داستانی و سپس اجرایی این نمایش‌تأثیر منفی بگذارد؛ زیرا در نمایش و ادبیات‌نمایشی، همانطور که تماشاگر ازداستانهای حماسه کربلا، رستم و سهراب،رستم و اسفندیار و سایر مضامین ادبیات‌کهن و نمایشی مطلع است. در شروع نمایش، همه بی‌حرکت هستندو در اینجا نقال به مانند یک نقال واقعی که‌شمایل روی پرده را توصیف می‌کند،بازیگران ثابت شده در جایگاه خود را به‌تماشاگران معرفی می‌کند و سپس با گریزبه یک شیوه اجرایی دیگر بدون اینکه‌تغییری در روند اجرایی پیش آید، یک تخت‌حوضی به نمایش گذاشته می‌شود. علاوه بر داستان غنی وقوی این اثر و البته پرداخت نمایشی خوب‌آن از حیث اجرایی، تمامی عوامل در خدمت‌دیگری هستند و این عدم پراکندگی ساختاراجرایی نمایش را فراهم می‌آورد و این‌برخلاف برخی نمایشهاست که تمرکز وهدفشان گرفتن خنده از تماشاگر است و درنتیجه اجرا کیفیت مطلوبی پیدا نمی‌کند."