نقد نمایش: تعزیه زیر باران! نگاهی به نمایش «کافی شاپ - داخلی - شب» Introduction and review

"اینکه نویسندگان ما به جای انرژی گذاشتن برای خلق موقعیتها و داستانهای جدید؛ با پس و پیش کردن نمایشنامه‌های پیشین؛ به‌نوعی تکرار دست می‌زنند و این مانعی است در راه نمایشنامه‌نویسی ما. در «شبیه‌خوانی شازده کوچولو» (که تا اینجا بهترین کار این گروه است) از یک غربی بهره گرفته‌اند که البته ویژگیهای شرقی در آن دیده می‌شود و تکنیکهای اجرایی نیز متأثر از تعزیه است. فقط بارش باران است که سبب می‌شود همه این داستانکها را در یک‌جا (در آن کافی‌شاپ) با هم ببینیم! ویژگی دیگر این داستانکها (که آنها را به ادبیات مدرن نزدیک می‌کند) خلق روابط گسسته است. شاید آنها به اینجا برسند که شخصیت ولگرد (او تنها «شخصیت» نمایشنامه است) برای جداسازی و فاصله‌گذاری بازیگر از نقش (از جنس تعزیه و نه از جنس برشتی آن) نیازی به قرار دادن بازیگرها جلوی آیینه گریم ندارد، که این خیلی صریح و به‌اصطلاح گل‌درشت می‌خواهد به تماشاگر حالی کند که اینها بازیگرند و..."