Abstract:
در جامعه کنونی پدیده ای به نام خانواده تک والدی بیش از گذشته دیده می شود و به دلایلی همچون فوت، زندانی شدن، مفقود الاثر شدن یکی از والدین و یا طلاق و جدایی بین والدین رخ می دهد. کودکانی که با یکی از والدین خود زندگی می کنند با کمبود والد دیگر روبرو هستند و همین مساله می تواند مشکلاتی را برای آنان به وجود آورد که اضطراب تنها نمونه ای کوچک از آن هستند. اضطراب احساس ناخوشایندی است که معمولا بدلیل تکرار مجدد موقعیتهای استرس زای گذشته، رخ می دهد. در پژوهش حاضر، اثربخشی بازی درمانی بر اضطراب کودکان تک والدی مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از روش آزمایشی، از بین افراد مورد مطالعه، 40 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری و صحت سنجی داده ها از پرسشنامه اضطراب اسپنس استفاده شده و پس از نمره گذاری پرسشنامه و استخراج دادهها، با استفاده از نرم افزار SPSS-V21 و کمک گرفتن از آزمون آماری تحلیل کوواریانس یک عاملی و چند عاملی به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شده است.
یافته ها نشان داد: بازی درمانی بر کاهش اضطراب و مولفه های آن (ناکامی، پرخاشگری بدنی، روابط با مراجع قدرت و روابط با همسالان) موثر است.
In today's society, a phenomenon called single-parent family is seen more than in the past and it occurs for reasons such as death, imprisonment, disappearance of one of the parents, or divorce and separation between parents. Children who live with one of their parents face the lack of the other parent, and this problem can create problems for them, of which anxiety is only a small example. Anxiety is an unpleasant feeling that usually occurs due to the repetition of past stressful situations. In this study, the effectiveness of play therapy on the anxiety of single-parent children has been investigated. Using the experimental method, 40 people were selected from among the studied subjects by purposive sampling method. In order to collect and validate the data, Spence's anxiety questionnaire was used, and after scoring the questionnaire and extracting the data, using SPSS-V21 software and taking the help of the one-factor and multi-factor covariance analysis statistical test to analyze and Data analysis has been done.
The findings showed that play therapy is effective in reducing anxiety and its components (failure, physical aggression, relationships with authority figures and relationships with peers).
Machine summary:
الف – بازي هاي تمريني١ (بدو تولد تا ٢ سالگي) پياژه بازي هاي تمريني را وسيله اي براي لذت بردن از حواس مي داند، چرا که کودک از طريق لمس کردن ، چشيدن ، گوش کردن ، حرکت اعضاي بدن و احساس کيفيت مختلف اشيا، مي تواند حواس خود را به کار گيرد و اين امر باعث مي شود از انجام بازي لذت برد.
کودک کم کم از اسباب بازي هاي قديم خود دست مي کشد چرا که مثلا نمي تواند عروسک هاي خود را جاندار فرض کند، در اين حال او کم کم به سوي بازي هايي مانند فوتبال ، بسکتبال ، شطرنج و بازي هاي فکري پيچيده مي رود که نيازهاي فکري، جسمي، رواني واجتماعي او را بهتر برآورده مي کند (داورپناه ، ١٣٩٣).
در ميان بازي ها، بازي هاي نمايشي، تقليدي، نمادي و تخيلي به دليل اهميتي که در شناخت و بررسي وضعيت روحي، رواني و درماني کودک دارند، و با توجه به اين که کودکان هم بيشتر تمايل دارند به اين بازي ها بپردازند، مورد توجه 8 روانشناسان و درمانگران قرار گرفته است .
براي انجام اين بازي ها، هر چه تعداد وسايل بازي بيشتر باشد، بهتر است زيرا کودکان بيشتر از قوه تخيل استفاده مي کنند و بازي از حالت نمادين بيشتر خارج مي شود.
اين شروع نوع خاصي از زندگي گروهي و اجتماعي است که براي سازمان دادن به اين زندگي اجتماعي، هر فرد از گروه اين باور را در خود پرورش مي دهد که اگر بخواهد از سوي همسالان و ديگر بازيکنان پذيرفته شود بايد قوانين بازي احترام بگذارد.