Abstract:
مراجع شبه قضایی در آثار و قوانین مرتبط با حقوق عمومی در ایران با عناوینی همچون مراجع غیر قضایی، دادگاه های اختصاصی اداری و... شناخته می شوند، این مراجع که بیشتر زیر نظر قوه مجریه هستند دارای آیین دادرسی خاص خود می باشند که دیوان عدالت اداری مرجع نهایی شکایت از آرا و تصمیمات این مراجع می باشد، در این مقاله سعی شده است مراجع شبه قضایی تعریف و سپس انواع مراجع اختصاصی و اداری بیان شود سپس انواع مراجع اختصاصی اداری از جهت اشکال صلاحیت که صلاحیت ذاتی و نسبی یا محلی است تقسیم و در تقسیم بندی دیگری، مراجع اختصاصی اداری بر مبنای محل رسیدگی تقسیم شد و سپس تقسیم بندی دیگری از جهت نوع رسیدگی مراجع شبه قضایی ارائه شد ] در تقسیم بندی نوع چهارم آنها را از نظر تخصص بررسی نمودیم و سپس صلاحیت دیوان را درمورد مراجع شبه قضایی بیان کردیم
Machine summary:
اين خصوصيت ويژه مراجع اختصاصي اداري مي باشد بنابراين قرار دادن هيات هاي بازرسي در رديف اين قبيل مراجع با توجه بـه عـدم سـنخيت و تشـابه هيات هاي بازرسي با مراجع شبه قضايي، معقول و منطقي به نظر نمي رسد، زيرا چنانچـه مـراد هيـات هـاي بازرسـي سـازمان بازرسي کل کشور باشد هيچيک از وظايف و اختيارات آنها به شرح مواد ٢ و ٦ قانون سازمان بازرسي کل کشور مصـوبه مهرمـاه ١٣٦٠ و آيين نامه آن از بازرسي و گزارش و اعلام وقوع تخلف و حتي پيشنهاد يا دستور تعليق کارمند متخلف از مقوله تصميم يا راي قطعي مورد نظر مقنن محسوب نمي شود چه انعکاس نتيجه بازرسي به صورت گـزارش جـامع و حتـي نتيجـه گيـري و اعلام وقوع يا عدم وقوع بزه و تخلف في حد ذاته تشخيص و اظهار نظري بيش نبوده و به خودي خود واجد آثاري نيسـت بلکـه در مراجع صالح مي تواند به عنوان سند و مدرکي اساس قضاوت و حکم قرار گيرد و اساسـا رسـيدگي بـه ايـن قبيـل نظـرات و گزارشات که که فاقد عناوين تصميم يا راي قطعي مي باشند، نقض آن ها از جهت نقض قوانين و مقررات و يا مخالفـت بـا آنهـا معني و مفهومي ندارد.