Abstract:
دعوای جمعی ابزاری شکلی برای طرح ادعاهای خرد به صورت جمعی است تا ادعایی بیپاسخ نماند و اعتماد عمومی به دستگاه قضا تقویت شود. این ابزار با کاهش هزینه، استفاده بهینه از زمان و کارایی دستگاه قضا، دستیابی افراد به حقوق خود را تسهیل مینماید. یکی از مهمترین معضلات دعاوی رقابتی، نفع کم افراد از طرح این دعاوی به دلیل گستردگی خسارت و ناچیز بودن دریافت آن برای همه زیاندیدگان از جمله اشخاص ثالث است. کاراترین نهاد برای حل این مشکل، دعوای جمعی است. در میان نظامهای حقوقی مطرح در حوزه حقوق رقابت، آمریکا با پذیرش دعوای جمعی رقابتی، جبران خسارت را برای زیاندیدگان سهل کرده است. اتحادیه اروپایی به رغم مقررههای توصیهای، مسیر را با متمم دستورالعمل 2014/104/EC، برای کشورهای عضو جهت جبران خسارت از طریق دعوای جمعی هموار کرده است؛ با این وجود با احتیاط کامل، قاعدهگذاری آن را به کشورهای عضو سپرده است. در نظام حقوقی ایران، با وجود مقررههای متعدد و مبهم در خصوص دعوای جمعی در قواعد عام، قانون اجرای سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی، به طور ضمنی طرح دعوای جمعی را برای جبران خسارت زیاندیدگان رقابتی پذیرفته است.
Group legislation is a tool to formulate micro-claims in a collective way. until the claim is left unanswered and public confidence in the judiciary will be strengthened. this tool by reducing costs, optimal use of time and efficiency of the judiciary facilitates people's access to their rights. one of the most important problem of competitive claim is low interest of the people to make a claim. The most effective institution to solve this problem is Group legislation. among the legal systems raised in the field of competition law U.S law system has accepted competitive collective claims. EU paved the way with enacting directive 2014/104/EU. In Iran law system, despite numerous and ambiguous regulations in the case of collective litigation, the Law on the Implementation of general principles of article 44 of the constitution implicitly accepts a collective lawsuit to compensation for competitive losers.