Abstract:
هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین بررسی اثربخشی قصهگویی چندحسی مبتنی بر رابطه مادر-کودک و بر کاهش رفتارهای برون سازی شده در کودکان با ناتوانیهای چندگانه انجام شد. روش پژوهش: مطالعه حاضر از نوع تحقیق شبه آزمایشی با طرح یک گروهی پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری این پژوهش را شامل کلیه کودک با ناتوانیهای چندگانه مراجعه کننده به مراکز چندمعلولیتی کشور ایران در سال 1400 بود. نمونهی پژوهش، شامل 10 کودک با ناتوانیهای چندگانه بود که به صورت در دسترس انتخاب شدند. کودکان به مدت 8 جلسه 20 دقیقهای (هفتهای دو جلسه) در جلسات قصهگویی چندحسی شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، شامل پرسشنامه مقیاس تعامل والد- کودک (پیانتا، 1994) وپرسشنامه فهرست مشکلات رفتاری کودک (آخنباخ و رسکورلا، 2001) بهره گرفته شده است، دادههای به دست آمده با استفاده از روش آماری تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافتهها: نتایج این بژوهش نشان داد که قصه گویی چندحسی موجب افزایش معنادرا رابطه مادر-کودک در مرحله پس آزمون (005/0> P) شده است. همچنین موجب کاهش معنادار مشکلات برون سازی شده در مرحله پس آزمون (005/0> P) شده است. همچنین نتایج پژوهش برای فرضیههای فرعی نشان داد که خرده مقیاسهای نزدیکی، وابستگی، مشکلات توجه، مشکلات اجتماعی، پرخاشگری و نافرمانی از مرحله پیش آزمون تا پس آزمون بهبود معناداری داشتند. نتیجهگیری: با توجه به اثربخشی قصه گویی چندحسی بر مهارتهای کودکان با ناتوانیهای چندگانه، پیشنهاد میشود این برنامه در مدارس و مراکز ویژه این کودکان مورد استفاده قرار گیرد.
Aim: The present research investigated the effectiveness of multisensory storytelling on mother-child relationship and reducing of externalized behaviors in children with multiple disabilities. Method: The research was a quasi-experimental study with a one-group pretest-posttest design. The Child-Parent Relationship Scale (CPRS) (Pianta,1994) and Child Behavior Checklist (CBCL) (Achenbach & Rescorla, 2001) were employed for measuring the variables. The statistical population consisted of all Iranian 7-10-year-old children with multiple disabilities and their mothers, and the statistical sample included 10, 7-10-year-old children with multiple disabilities and their mothers. During the intervention, the children engaged in multisensory storytelling for eight 20-minute sessions held twice a week. Findings: The results revealed that the multisensory storytelling decreased child-mother dependency and enhanced their closeness since the p-value equaled
Machine summary:
اثربخشی قصهگویی چندحسی مجازی بر رابطه مادر-کودک و کاهش رفتارهای برون سازی شده در کودکان با ناتوانیهای چندگانه Effectiveness of Virtual Multi-sensory Storytelling on Mother-Child Relationship and Reducing Externalized Behaviors in Children with Multiple Disabilities گیتا مولّلی * دانشیار گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران.
چکیده هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین بررسی اثربخشی قصهگویی چندحسی مبتنی بر رابطه مادر-کودک و بر کاهش رفتارهای برون سازی شده در کودکان با ناتوانیهای چندگانه انجام شد.
Aim: The present research investigated the effectiveness of multisensory storytelling on mother-child relationship and reducing of externalized behaviors in children with multiple disabilities.
روش طرح پژوهش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد و متغیر مستقل، قصهگویی چندحسی و متغیر وابسته رابطه مادر- کودک، کاهش رفتارهای برون سازی شده و کودکان دارای ناتوانیهای چندگانه بود.
در ابتدا لازم است که پیش فرض های آزمون فرضیه ها مورد بررسی قرار گیرد: فرضیه اصلی: قصهگویی چندحسی مجازی سبب تغییر رابطه بین مادر و کودک در کودکان با ناتوانیهای چندگانه میشود.
بحث و نتیجه گیری یافته های پژوهش حاضر نشان داد قصهگویی چندحسی بر رابطه مادر-کودک و بهبود رفتارهای برون سازی شده کودکان دارای ناتوانی های چندگانه موثر است.
با توجه به نتایج حاصل شده فرضیه اول مبنی بر قصهگویی چندحسی بر رابطه مادر کودک در کودکان با ناتوانیهای چندگانه موثر است و مورد تایید قرار گرفت.
می توان به طور کلی نتیجه گرفت که به کارگیری قصهگویی چندحسی در کودکان مبتلا به ناتوانی های چندگانه، موجب ارتقای رابطه مادر-کودک و بهبود رفتارهای برون سازی شده این کودکان می شود.