ضدیت با تئاتر - Journal کتاب صحنه Journal Article

"با این گونه نمایشها ابتدا فقط سعی می‌کردند افکار جامعه را بر ضد مسیحیت تحریک کنند و خطر جانی و برخورد فیزیکی با مسیحیان در آنها وجود نداشت. نظریات منتقدانة افلاطون و هوراس همچنین بر اذهان نوگرایان رنسانس و بر مبارزة آنها در پاسخ به حملات مسیحیان افراط‌گرا تأثیر بسزایی گذارد که در نتیجة آن متفکران رنسانس ساختارهای فکری به وجود آوردند که تأکیدی قاطع بر قدرت اخلاق‌گرا و سازندة تئاتر در جامعه به حساب می‌آمد. با وجود اینکه عقاید کنستانتین بیشتر راهبردی سیاسی بود تا مذهبی، اما به هر حال راه تازه‌ای برای مسیحیان گشوده شد تا بتوانند بنیادهای فکری و مذهبی خود را بنا نهند. بر عهدة کلیساست که بر اساس قضاوت خود از رفتار انسانی، معین کند که او برای مصالح جامعه مستحق مرگ است یا خیر و سرانجام اینکه کلیسا تعیین‌کنندة استانداردها و معیارهای مشخصی برای افکار، گرایشها و تجربیات بشر است که به او کمک می‌کند در راه به دست آوردن زندگی موعود پس از مرگ، گام بردارد و در عین حال انسان صالحی برای جامعه‌اش باشد. آثار سنت آگوستین نشان می‌دهد که نه فقط تئاتر گناه‌آمیز و نفرت‌انگیز است، بلکه اساسا عملی احمقانه و بچگانه محسوب می‌شود و این فقط منحصر به تفکرات مذهبی مسیحی نبوده است بلکه هر انسان عاقلی آن را می‌پذیرد. دغدغة اصلی آنها اکنون چگونه مهار کردن تأثیرات تئاتر بر افکار جامعه، چگونگی استفاده از تئاتر به عنوان ابزاری برای ترویج عقاید کلیسا و ترسیم چهره‌ای از مسیحیت بر پایة رفتارگرایی صحیح بود. این مبارزان منبع تازه‌ای برای ایجاد بنیاد فکری خود یافتند که پاسخ تمامی مخالفتهای تفکر قرون وسطایی نسبت به ادبیات در آن مستتر بود: فن شعر ارسطو."