Abstract:
رأی علما و محدثان در اعتباربخشی به روایات دعایی دوگونه است: عدهای روایات مشتمل بر دعا را همانند هر حدیث دیگر نیازمند بررسی سندی و متنی و بهکارگیری قواعد فقه الحدیثی میدانند؛ از این رو ملاکهایی جهت ارزیابی صحت و سقم آن ارائهکرده و صراحتاً برخی ادعیه را جعلی و یا محرف خواندهاند. دستهای دیگر با استناد به روایات من بلغ، ضعف راوی یا راویان را به دیده اغماض مینگرند و با تساهل از آن میگذرند؛ از این دسته گروهی نیز به تقیید قاعده تسامح پرداختهاند. بر اساس احادیث من بلغ، اگر طریق روایت و انشاء دعا ضعیف و اسناد آن غیرمعتبر باشد، کسی که بر ضعف و سستی سند وقوف داشتهباشد، شایسته است به قصد قربت دعا را قرائتکند نه به قصد ورود و انتساب قطعی آن به ائمه معصومین (علیهمالسلام). در این گفتار، اعتبارسنجی روایات مشتمل بر دعا از دیدگاه علما مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته و تبیین ایشان درخصوص دعای مأثور و غیرمأثور و نیز آراءشان را در رد یا قبول اصل تسامح در اسناد روایات مورد سنجش قرارمیدهد.
Foqaha’s opinion about the Hadithes which include prayers can be classified into two categories: 1. Some of Hadithes including prayer should be validiated according to the rules of Fiqh and be confirmed like the other Hadiths. So some criteria have been presentedto show the accurate or inaccurate Hadith.Therefore some Hadiths are aporcryphal or corrupted. 2. Hadiths which have the criterion of “man balaqah”.This type of Hadiths ignore the mentioned criteria and deficiency of the “Ravii”. This is called the rule of “Tasamoh” which means tolerance. Based on the
Based on the rule of Tasamoh and Hadiths which are” man balaqah” if somebody knows the lack of Criterion of Halith, he should red it to the intention of becoming close to Allah (Qorb). The article intends to figure out the various aspects ofvalidiation of the Hadiths which contain prayers by Faqih’s poin of view.