Abstract:
شعر شاعران معاصر ادب دری از ظرفیت فاخر با هم بودن و همدلی با جامعه ی میزبان ایرانی حکایت دارد که با واژگانی بلند،
همراه با ادب و دوستی روابط بین فرهنگی و تمدنی خود را تعمیق می بخشد. از آنجا که در هر کشوری میان اوضاع سیاسی و
اجتماعی با هنر و ادبیات رابطه ای دوسویه و مبنی بر تاثیر و تاثر متقابل برقرار است. در این پژوهش تلمیح را در شعر شاعر
معاصر ادب دری سید ابوطالب مظفری با ذکر نمونه هایی بررسی و تحلیل کرده ایم. در پایان پژوهش بدین نتیجه دست یافته
ایم که با توجه به آشفتگی اوضاع سیاسی و اجتماعی افغانستان، بسامد حضور آرایۀ بدیع «تلمیح» در شعر شاعر نامبرده، بسیار
زیاد و کاربرد مضون «تلمیح» در کلام آنها بالاست و این سخن سرای معاصر ادب دری، اعتلای فرهنگ و ادب و پرداختن به
اوضاع سیاسی و اجتماعی وطنش را در با استفاده درست و بجا از صنعت «تلمیح» وجه همت خویش قرار دادهاند. یافتهها نشان
داد که شاعران مهاجر از جمله سید ابوطالب مظفری با بیان احساسات فردی و جمعی خود با استفاده بسیار بجا و دل انگیز از
صنعت تلمیح نسبت به عملکرد مسئولان سیاسی در افغانستان و همینطور نسبت به کنش جمعی در عالم مهاجرت اطلاعاتی را
به اشتراک گذاشتهاند که در این حال شعر فقط صورت بندی کلمات نیست، بلکه اندیشه یک گروه اجتماعی است که نسبت
به خود و دیگری ابراز نظر می کند.
Machine summary:
يافته ها نشان داد که شاعران مهاجر از جمله سيد ابوطالب مظفري با بيان احساسات فردي و جمعي خود با استفاده بسيار بجا و دل انگيز از صنعت تلميح نسبت به عملکرد مسئولان سياسي در افغانستان و همينطور نسبت به کنش جمعي در عالم مهاجرت اطلاعاتي را به اشتراک گذاشته اند که در اين حال شعر فقط صورت بندي کلمات نيست ، بلکه انديشه يک گروه اجتماعي است که نسبت به خود و ديگري ابراز نظر مي کند .
با گذشت زمان شاعران مهاجر که در دو کشور ايران و پاکستان تمرکز بيشتري داشتند، اقدام به تأسيس تشکل هاي ادبي نمودند، البته در ساير کشورها بخصوص اروپا و آمريکا نيز شاعران مهاجر دست به تلاشهاي فردي زدند؛ اما از آنجا که اين تلاشها به صورت پراکنده و غير منسجم انجام ميشد، بازتاب چنداني در ميان مردم افغانستان نداشت ؛ بنابراين شعر خارج از افغانستان را ميتوان به دو حوزه ادبي ايران و پاکستان محدود ساخت شعر مهاجرت افغانستان در ايران بر خلاف آنچه در بعضي کشورهاي عربي به ادب مهجر» موسوم است در حاشيه جريانهاي ادبي داخل کشور قرار ندارد بلکه مهمترين حرکت شعري افغانستان در دوران پس از جنگ به شمار ميرود؛ لذا حضور چشمگير شاعران افغانستان در ايران و رشد نسل جديدي از جوانان که در عين بهره گيري از اوضاع مساعد فرهنگي کشور ميزبان ، در مقاطع خاصي ، شعر ايران را نيز تحت تأثير قرار داده اند توجه و تأمل بيشتري مي طلبد.