Abstract:
خانه های مسکونی چند نسلی که رکن اصلی آن انعطاف پذیری در کالبد و عملکرد بنا است، روشی برای ساخت مسکن از پیش برنامه ریزی شده یا به عبارتی خانهای برای آینده میباشد. انعطاف پذیری واحد مسکونی درصدد حفظ رضایت ساکنین و افزایش کیفیت زندگی افراد خانه در بازه های زمانی مختلف میباشد. در همین راستا با افزایش رضایتمندی ساکنین از محل زندگی خود، کیفیت و کمیت های مورد نیاز محیطی افزایش یافته و بستری مناسبتر برای خانواده به عنوان مهمترین واحد اجتماعی ایجاد میشود و همچنین رسیدن به کیفیت مناسب خانهای برای زندگی، نه خانه ای صرفا به عنوان سرپناه توجه ویژهای نسبت به سایر روش های ساخت مسکن دارد. تحقیق حاضر به دنبال شناسایی میزان انعطاف پذیری معماری مسکن میباشد. شیوه تحقیق در این مقاله پیمایشی و روش استدلال استقرایی است و با مرور متون و منابع مکتوب و نیز بررسی نمونه های موجود سعی بر آن است تا به نتایجی مطلوب و قابل استناد برای ارزیابی انعطاف پذیری دست یافت، سپس با هدف توجه به نیاز و خواست متفاوت و متغیر استفاده کنندگان از این فضاها در جهت ارایه طرح، پالن و همسو با نیاز کاربر به یک سری معیار در طراحی انعطافپذیر رسید. این پژوهش کاربردی با روش توصیفی- تحلیلی ضمن تاکید بر فاکتور مشارکت مردمی و با مطالعات میدانی با هدف ارایه ی الگوی مفهومی و عملیاتی طراحی مسکن در شهر شکل گرفته است. ابتدا مبانی تیوریک و نظری معماری انعطاف پذیر بررسی شده است، شاخصها تعیین گردیده، سپس در مرحله بعد مسایل عینی و کاربردی لحاظ شد و در نهایت پس از اخذ نتایج و بررسی سوالات تحقیق، با استفاده از نرم افزارهای طراحی در معماری فضاهای معماری انعطاف پذیر پیشنهاد گردیده است. به صورتی که بتوان آن را عملیاتی نمود. نتایج تحقیق نشان میدهد که در سالهای اخیر با توجه به بالا رفتن ارزش زمین توجه به معماری انعطافپذیر افزایش یافته اما در حال حاضر فاصله زیادی تا شرایط مطلوب وجود دارد.
Machine summary:
شيوه تحقيق در اين مقاله پيمايشي و روش استدلال استقرايي است و با مرور متون و منابع مکتوب و نيز بررسي نمونه هاي موجود سعي بر آن است تا به نتايجي مطلوب و قابل استناد براي ارزيابي انعطاف پذيري دست يافت ، سپس با هدف توجه به نياز و خواست متفاوت و متغير استفاده کنندگان از اين فضاها در جهت ارائه طرح ، پلان و همسو با نياز کاربر به يک سري معيار در طراحي انعطاف پذير رسيد.
انعطاف پذيري در طراحي معماري تنوعي را ارائه ميدهد که شامل امکان تنظيم و سازگاري واحد مسکوني در طول زمان است و در نهايت موجب مي شود ساختمان ، گونه هاي جديدي از خود را به نمايش گذارد.
89 جدول ٣- تحليل مقياس هاي انعطاف پذيري (به تصویر صفحه رجوع شود) ٤-٧- اصول طراحي يک فضاي مختلف در راستاي دستيابي به فضاهاي منعطف با قابليت عملکردهاي چندگانه راهکارهايي به شرح زير تعريف شده اند: - تغيير در عناصر عملکردي ساختمان - ايجاد فضاي باز ميتواند مانند حياط ، يک فضاي کاملا باز و وسيع باشد که از وسعت آن براي مقاصد گوناگوني استفاده کرد و هم ميتواند فضاي بسته وسيعي مانند زمين هاي ورزشي يا حتي فضاهاي ستون دار وسيع باشد که جوابگوي عملکردهاي متفاوت باشد.
(ياحقي فاطمه و همکاران ١٣٩٠) (به تصویر صفحه رجوع شود) شکل ٧- طراحي مدولار شکل ٨- منطقه بندي فضاهاي شکل ٩- منطقه بندي فضاهاي ثابت و آزاد عمومي و خصوصي و- طراحي معماري: پيکربندي اجزاي دائمي نشان دهنده درجه اي از انعطاف پذيري در مسکن است .
G. Eena(2002)1,“Spatially explicit micro-level modelling of land use change at the rural-urban interface,”Agriculture Economics,vol.