Abstract:
تخریب گرایی یا خرابکاری یا وندالیسم به معنای تخریب کنترل نشده اشیاء و آثار فرهنگی باارزش یا اموال عمومی است که یک ناهنجاری اجتماعی بهحساب میآید با رویکردهای کنونی حقوق کیفری در ایران، این نا به هنجاری اجتماعی در تمامی مصادیق آن جرم انگاری نشده است. در این مقاله در پی پاسخ بدین سؤال هستیم که بر اساس ظرفیتهای فقهی جزایی موجود در قانون اساسی و قانون مجازات اسلامی ۹۲ میتوان وندالیسم را جرم انگاری کرد؟ با روش توصیفی تحلیلی باید تصریح داشت؛ با توجه به مادتین ۶۷۷ و ۵۸۸ بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی ۹۲ نمیتوان برای مرتکبان قائل به ارتکاب به جرم کیفری شد، با توجه به ظرفیتهای فقهی در ماده ۱۶۷ قانون اساسی و ماده ۲۲۰ قانون مجازات اسلامی ۹۲ میتوان با رعایت نکاتی از جمله اصل ضرورت رعایت حقوق فرد در حقوق کیفری در جرم انگاریهای فقهی، اصل ضرورت نظم عمومی و نگهداری بیتالمال اموال عمومی، حل تعارضات جرم انگاری فقهی با اصل قانونی بودن جرم مبتنی بر رویکردهای عقلی و حقوقی بر اساس ظرفیتهای فقهی و قانونی موجود در جهت جرم انگاری فقهی برخی مصادیق وندالیسم گام برداشت.
Destructionism or vandalism means the uncontrolled destruction of valuable cultural objects and artifacts or public property, which is considered a social anomaly. With the current approaches of criminal law in Iran, this social anomaly has not been criminalized in all its cases. In this article, we seek to answer the question that vandalism can be criminalized based on the criminal jurisprudential capacities in the Constitution and the Islamic Penal Code. Descriptive-analytical method should be specified; According to Articles 677 and 588 of the Penal Code of the Islamic Penal Code 92, the perpetrators can not be considered a criminal offense. The principle of necessity of observing individual rights in criminal law in jurisprudential criminalizations, the principle of necessity of public order and maintenance of public property treasury, resolving conflicts of jurisprudential criminalization with the principle of legality of crime based on rational and legal approaches based on jurisprudential and legal capacities for crime Some jurisprudential instances of jurisprudence have taken steps.
Machine summary:
امکان سنجي جرم انگاري برخي مصاديق ونداليسم در بکارگيري برخي از ظرفيت هاي فقهي 1 قانون اساسي و قانون مجازات اسلامي ١٣٩٢ 2 سيدمحمدرضا موسوي فرد چکيده تخريب گرايي يا خرابکاري يا ونداليسم به معناي تخريب کنترل نشده اشياء و آثار فرهنگي باارزش يا اموال عمومي است که يک ناهنجاري اجتماعي به حساب مي آيد با رويکردهاي کنوني حقوق کيفري در ايران ، اين نا به هنجاري اجتماعي در تمامي مصاديق آن جرم انگاري نشده است .
National Works Have been Registered بايد تفسير به نفع متهم ٢٤ فوق العاده رعايت شود اگر به قيود ماده دقت شود آثاري که ثبت و ضبط ملي شده اند چنين ويژگي نداشته باشد مي توان ادعا کرد عنصر قانوني کاملا زايل است ، پس به نظر در برخي از مصاديق ونداليسم قابليت جرم انگاري ذيل ماده ٥٥٨ قانون مجازات اسلامي بخش تعزيرات را هم ندارد.
(روستايي؛ ١٣٩٤؛ ٥٢-٧٣) البته به نظر مي رسد در فقه جزايي ظرفيت هاي ديگري نيز وجود دارد که بتوان بر اساس آن و به استناد مادتين فوق الاشاره در قوانين اساسي و مجازات اسلامي به جرم انگاري مصاديق مغفول مانده ونداليسم پرداخت ، چرا که در اصل چهارم قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران تصريح شده است : «کليه قوانين و مقررات مدني ، جزايي، مالي ، اقتصادي ، اداري ، فرهنگي ، نظامي ، سياسي و غير اين ها، بايد بر اساس موازين اسلامي باشد...
ISBN 978-1-4925-4367-1 Feasibility study of criminalization of some examples of vandalism in using some jurisprudential capacities of the Constitution and the Islamic 46 Penal Code of 1392 47 Seyed Mohammad Reza Mousavi Fard Abstract Destructionism or vandalism means the uncontrolled destruction of valuable cultural objects and artifacts or public property, which is considered a social anomaly.