Abstract:
چکیده مساله فلسطین از جمله مهم‌ترین مسائل بین‌المللی در منطقه است که مستلزم توجه و بررسی زیادی است، در این مقاله به مطالعه تطبیقی دیدگاه حکومت پهلوی و انقلابیون پیرامون مساله فلسطین پرداخته می‌شود. با توجه به تاریخچه اشغال فلسطین و ادعای یهودیان درباره سرزمین فلسطین در این پژوهش موضع رژیم پهلوی از نگاه نظریه واقع‌گرایی تدافعی و همچنین موضع انقلابیون از نگاه نظریه ایده الیسم بررسی شده است و در صدد پاسخ به این سوال اصلی هستیم که حکومت پهلوی و انقلابیون درباره مساله فلسطین چه دیدگاه و مواضعی داشتهاند؟ یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که نگاه انقلابیون به مساله فلسطین از جنبه ایده الیسم و امت گرایی است که سرزمین فلسطین را جزیی از سرزمین‌های اسلامی می‌دانند، از سوی دیگر برخلاف نگاه امت محور انقلابیون به مساله فلسطین، نگاه رژیم شاه به مساله فلسطین مبتنی بر ملت‌گرایی براساس موضع واقع‌گرایی تدافعی بوده است و فلسطین را بیش از آنکه کشوری مسلمان ببیند که توسط غیرمسلمانان اشغال شده است، به امنیت و منافع داخلی کشور خود توجه کرده و هر جا که به نفع خود بوده است ابراز حمایت کرده گاهی در جبهه فلسطین و گاهی در جبهه اسرائیل در نتیجه فاقد سیاست بین الملل مشخصی بوده است. روش مورد استفاده روش کیفی از نوع تحلیل اسنادی است.
AbstractThe issue of Palestine is one of the most important international issues in the region that requires a lot of attention and study. In this article, a comparative study of the views of the Pahlavi government and the revolutionaries on the issue of Palestine is discussed. Given the history of the occupation of Palestine and the claims of the Jews about the land of Palestine in this study, the position of the Pahlavi regime from the perspective of defensive realism and the position of the revolutionaries from the perspective of idealism and we seek to answer the main question. What were the views and positions of the revolutionaries on the question of Palestine? The research findings show that the revolutionaries' view of Palestine is from the aspect of idealism and ummatism, which consider the land of Palestine as part of Islamic lands. The Shah has defended the Palestinian cause based on nationalism based on a position of realism, and has paid more attention to the security and internal interests of his country than to a Muslim country occupied by non-Muslims, and wherever he has been in his favor. It has expressed support, sometimes on the Palestinian front and sometimes on the Israeli front, as a result of which it has lacked a clear international policy. The method used is a qualitative method of documentary analysis.
(
, 
, 
)
