Abstract:
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی بر باورهای خودکارآمدی دانشآموزان دختر دچار افت تحصیلی انجام گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف، کاریردی و از نظر روش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری پژوهش را تمامی دانشآموزان دختر پایهی دهم دورهی متوسطهی دوّم شهر اردبیل در سالتحصیلی 95-1394 تشکیل میدادند که از میان آنها با روش نمونهگیری در دسترس، 30 دانشآموز با افت تحصیلی انتخاب شده و بهطور تصادفی در ﮔﺮوه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. به شرکتکنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه برنامهی کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی آموزش داده شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامهی خودکارآمدی شرر (1982) استفاده شد. دادهها از طریق آزمون آماری کوواریانس تکمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافتهها نشان داد که آموزش کاهش استرس مبتنی بر ذهنآگاهی در افزایش باورهای خودکارآمدی دانشآموزان دچار افت تحصیلی اثربخش بوده است و دانشآموزان دچار افت تحصیلی گروه آزمایش نسبت به دانشآموزان دچار افت تحصیلی گروه کنترل در پسآزمون، بهطور معناداری، باورهای خودکارآمدی بیشتری داشتند. بنابراین، با توجه به این یافته میتوان نتیجه گرفت که این روش میتواند قابل کاربست توسط روانشناسان و مشاوران مدارس در رابطه با دانشآموزان دچار افت تحصیلی باشد.
The purpose of this study was to determine the effectiveness of mindfulness-based stress reduction program on self-efficacy beliefs of female students with academic failure. The research method was semi-experimental with pretest-posttest design with a control group. The study population included all high school female students in first grade and second course on the 2015-2016 academic year in Ardabil city, that among them by convenience sampling method 30 students were selected with academic failure and then randomly were assigned to the experimental group (15 subjects) and control group (15 subjects). The participants of the experimental group received 8 sessions mindfulness-based stress reduction program. Scherer self-efficacy questionnaire (1982) was used to collect the data. Data were analyzed using analysis of covariance (ANCOVA). The results showed that mindfulness-based stress reduction program has significant impact on increasing of self-efficacy of students. According to these results it can be concluded that this method can be used by school administrators and especially school psychologists and counselors.
Machine summary:
در نهايت با توجه به مطالب بيان شده ، اين پژوهش در راستاي پاسخگويي به اين سوال اساسي صورت گرفت که آيا آموزش برنامه ي کاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر باورهاي خودکارآمدي دانش آموزان دختر دچار افت تحصيلي اثربخش است ؟ روش پژوهش حاضر از لحاظ هدف ، کاربردي بوده و از نظر روش ، نيمه آزمايشي ميباشد که در آن از طرح پيش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است .
بنابراين ، فرضيه ي پژوهش مبني بر اثربخشي آموزش برنامه ي کاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر باورهايخودکارآمدي دانش آموزان دچار افت تحصيلي و تفاوت بين گروه آزمايش و کنترل از لحاظ ميزان باورهاي خودکارآمدي در پس آزمون مورد تائيد قرار ميگيرد.
بدين صورت که آموزش کاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي باعث افزايش قابل ملاحظه ي ميانگين نمره هاي باورهاي خودکارآمدي دانش آموزان گروه آزمايش شده بود.
به طور کلي، نتايج پژوهش حاضر نشان داد که آموزش برنامه ي کاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي در افزايش باورهاي خودکارآمدي دانش آموزان دچار افت تحصيلي اثربخش بوده است .
بنابراين ، با توجه به يافته هاي اين پژوهش پيشنهاد ميشود که آموزش برنامه ي کاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي در زمره برنامه هاي آموزشي دانش آموزان دچار افت تحصيلي در مدارس قرار گيرد.
Mindfulness-based stress reduction and cognitive-behavioral therapy: similar effects on mindfulness, catastrophizing, self-efficacy, and acceptance in a randomized controlled trial.
اثربخشي آموزش کاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي بر باورهاي خودکارآمدي دانش آموزان دختر دچار افت تحصيلي .