Abstract:
هدف: هدف پژوهش حاضر، مطالعه تطبیقی خدمات و منابع بخش ایرانشناسی کتابخانه‌های منتخب ایران و هند است. روش پژوهش: این پژوهش، کاربردی و از نظر روش انجام پیمایشی – مقایسه ای است. جامعه آماری آن شامل مدیران و منابع مراکز ایرانشناسی ایران و هند شامل کتابخانه ملی، بنیاد ایرانشناسی، کتابخانه خدا بخش و کتابخانه مرکزی دانشگاه عثمانیه است. ابزار گردآوری داده‌‌ها سیاهه وارسی و پرسشنامه و ابزار تجزیه و تحلیل داده‌‌ها نرم‌افزار اکسل است. در بررسی خدمات مراکز ایرانشناسی از پرسشنامه محقق ساخته در قالب 5 سوال اصلی در طیف لیکرت استفاده شده است. یافته ها: یافته‌‌ها نشان داد که بیشترین منابع ایرانشناسی در ایران به زبان فارسی و انگلیسی است اما در هند بیشتر به زبان انگلیسی، پهلوی، فارسی و عربی است و تنوع موضوعی منابع موجود در حوزه‌های موضوعی مراکز ایرانشناسی هندی نسبت به مراکز ایرانشناسی ایرانی بیشتر است و بیشتر خدمات ارائه‌شده (امانت‌دهی، استفاده از مراجع و اطلاع‌رسانی) در مراکز ایرانشناسی ایران و هند متعلق به اساتید، پژوهشگران و دانشجویان است. همچنین خدمات پژوهشی بیشترین خدمات بنیاد ایرانشناسی، کتابخانه ملی، کتابخانه مرکزی عثمانیه و کتابخانه خدابخش برای جامعه استفاده‌کننده پژوهشگران، ایران‌شناسان و دانشجویان است. علاوه براین، ارائه اصل منبع در مراکز ایران و میکروفیلم و نسخه‌های الکترونیکی در مراکز هند بیشترین نحوه استفاده از منابع را شامل می‌شوند و مهم‌ترین نحوه همکاری بین مراکز ایرانشناسی در ایران از طریق ایران‌شناسان و امانت منابع و در هند نیز از طریق ایران‌شناسان، ارائه خدمات و شناسایی پیشینه است. نتیجه‌‌گیری: نتایج نشان داد که منابع و خدمات ایرانشناسی کتابخانه های منتخب هند وضعیت بهتری نسبت به ایران دارند. بنابراین مسئولان ایرانشناسی ایران باید زمینه های لازم برای گسترش خدمات و منابع اطلاعاتی خود فراهم کنند.
Objective: The aim of this study is a Comparative study of services and resources of Iranology sections in the selected libraries of Iran and IndiaMethodology: This research is an applied one by purpose and used comparative survey method. The statistical population of this study includes managers and resources of Iran and India Iranian Studies Centers include the National Library, the Iranian Studies Foundation, Khodabakhsh Library, and the Central Library of the Osmania University. Data collection tools were checking log and questionnaire. The results were analyzed by Excel software. In examining the services of Iranian studies centers, a researcher-made questionnaire in the form of 5 main questions in the Likert scale has been used.Results: The findings showed that most sources of Iranology in Iran are in Persian and English language, but in India it is mostly in English, Pahlavi, Persian and Arabic language and the subject diversity of resources in the subject areas of Indian Iranology Centers is more than Iranian Iranology Centers and most of the services provided (lending, use of references and information) in Iranian and Indian Iranian Studies Centers belong to Professors, researchers and students. Also, research services are the most services of the Iranian Studies Foundation, National Library, Osmania Central Library and the Khodabakhsh Library for the community of researchers, Iranologists and students. In addition the original source in the centers of Iran microfilm and electronic versions in the centers of India include the most how to use the resources and the most important way of cooperation between the centers of Iranology is cooperation through Iranologists and lending resources.Conclusion: The results showed that the resources and services of Selected Libraries of India are better than Iran. Therefore, Iranian authorities should provide the necessary grounds for the development of their services and information resources.
(
, 
, 
)
