Abstract:
علی‌رغم فعالیت فلسفی ویتگنشتاین در بریتانیا و تعلق فکری وی به فلسفه تحلیلی، عناصر غیرتحلیلی نیز در افکار وی وجود دارد که این عناصر ریشه در تفکر آلمانی، به ویژه فلسفه انتقادی کانت دارد. پس می‌توان عناصری از افکار کانت را در فلسفه ویتگنشتاین دید. نوشته حاضر با تمرکز بر این عناصر و رگه‌های کانتی در اندیشه ویتگنشتاین از قبیل: نقد مابعدالطبیعه، ترسیم حدود حس و تجربه، تمایز میان گفتنی و شناختنی/ نشان دادنی، استعلایی دانستن منطق و اخلاق، مسئله علم و فلسفه و رد زبان خصوصی نشان می‌دهد که اولا،ً این عناصر و رگه‌ها نه تنها در رساله بلکه در پژوهش‌های فلسفی نیز قابل ملاحظه‌اند. ثانیاً، میان مفسرین ویتگنشتاین در این زمینه اختلاف نظر‌هایی وجود دارد. به عنوان مثال پیتر هکر با خوانش استعلایی رساله و پژوهش‌های فلسفی مخالف است و معتقد است براهینی که ویتگنشتاین ارائه می‌دهد نمی‌تواند صفت استعلایی به خود بگیرد و به طور کلی، کانت و ویتگنشتاین برداشت یکسانی از براهین استعلایی نداشتند. سرانجام با ملاحظه و بررسی مباحث مذکور، این پرسش مطرح می‌شود که آیا می‌توانیم وجود رگه‌های کانتی مشترک در رساله و پژوهش‌های فلسفی را دلیلی بر وحدت اندیشه ویتگنشتاین لحاظ کنیم. در این خصوص نیز میان مفسرین ویتگنشتاین همواره تردید‌هایی وجود دارد.
Despite Wittgenstein's philosophical activities in Britain and his strong inclination towards analytic philosophy, there are also non-analytic elements in his thought which are rooted in classical German thought, especially in Kant's critical philosophy. We can, therefore, detect Kantian elements in Wittgenstein's thought. Concerning the main aim of this research, i.e., to show the Kantian veins of Wittgenstein’s thought, the following elements can be enumerated: critique of Metaphysics, delimitation of expression of thought, transcendentality of logic and ethics, problem of Metaphysics and science, refutation of private language. Given the evolution of Wittgenstein's though, this paper aims to show that, first, these similarities and parallels can be drawn not only from the Tractatus but also from the Philosophical Investigations. Second, there are fundamental differences between Wittgenstein's commentators, for instance, P.M.S Hacker argues against the transcendental reading of both the Tractatus and the Philosophical Investigations, and claims that the two philosophers do not share the same concept of the term transcendental. Finally, the question arises as to whether these Kantian veins can be considered as a proof of the unity of Wittgenstein's thought.
(
, 
, 
)
