Abstract:
هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر عدم تحمل بلاتکلیفی زنان آسیب دیده از خیانت همسر بود. پژوهش به روش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل و دوره پیگیری سه ماهه بود. جامعۀ پژوهش را تمامی زنان آسیب دیده از خیانت همسر که از ابتدای مهر تا اواسط آذرماه 1401 به مراکز مشاوره خانواده شهر کرج مراجعه کردند تشکیل دادند که از بین آنها 45 نفر به صورت در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش اول و دوم هر یک طی 8 جلسه تحت تأثیر درمان مبتنی برپذیرش و تعهد (ACT) و شناخت درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی (MBCT) قرار داده شدند. ابزار پژوهش مقیاس عدم تحمل بلاتکلیفی (IUS، فریستون و همکاران، 1994) بود. یافته‌های به دست آمده از تحلیل واریانس آمیخته نشان داد، تفاوت معناداری بین گروه‌ها در مراحل پس آزمون و پیگیری وجود دارد (0001/0P). هر دو روش مداخله موجب کاهش عدم تحمل بلاتکلیفی شده‌اند و میزان اثربخشی در طی زمان دارای ماندگاری اثر بوده است. همچنین بین میزان اثربخشی دو روش تفاوت معناداری وجود نداشت (0001/0P). بطور کلی نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد هر دو روش مداخله بر عدم تحمل بلاتکلیفی زنان آسیب دیده از خیانت همسر مؤثر بودند.
The present study was an attempt to compare the effects of acceptance and commitment therapy and mindfulness-based cognitive therapy on the intolerance of uncertainty of women affected by infidelity. The present study was conducted using a quasi-experimental method of pre-test-post-test with a control group and a three-month follow-up. The statistical population of the present study consisted of all the women affected by the infidelity of their husbands who were referred to the family counseling centers in Karaj from the beginning of October to the middle of December 2022. Among these women, 45 people were selected as a sample and were placed in two experimental groups and one control group. The first and second experimental groups received acceptance and commitment therapy (ACT) and mindfulness-based cognitive therapy (MBCT), respectively, during 8 sessions. The tool of the study was the Intolerance of Uncertainty Scale (IUS) (Friston et al., 1994. The results of the mixed variance analysis showed a significant difference between the groups in the post-test and follow-up stages (P.
(
, 
, 
)
