Abstract:
جامعهگرایان معتقدند مشکلات جوامع غربی امروزین همچون نابسامانیهای زیستمحیطی، بیتفاوتی سیاسی، فروپاشی خانوادهها و مجادلات بیپایان اخلاقی و معرفتی ناشی از فردگرایی لیبرالی و نادیده گرفتن نقش جامعه است. این مکتب که بهوسیلهی چهرههایی چون مایکل سندل، السدیر مکاینتایر و چارلز تیلور نمایندگی میشود، مبانی فلسفی لیبرالیسم را سرمنشأ بسیاری از معضلات یادشده میداند. این مقاله در جستوجوی پاسخ به این پرسش است که جامعهگرایان چه نقدی بهطور خاص بر انسانشناسی لیبرالیسم وارد میآورند و در مقابل آن، خود چه تصویری از خویشتن انسانی ارائه میکنند؟ این پژوهش که به شیوه تفسیری انجام شده است نشان میدهد که جامعهگرایان در ساحت انسانشناسی، محدودهها و چارچوبههایی برای هویت فرد منظور میدارند که بدون آنها فرد، شخصیت و هویت نخواهد یافت. این چارچوبهها که «غایت»، «اجتماع» و «تاریخ» را در بر میگیرند، فرد و هویتش را از حالت انتزاعی، بسیط و مجرد خارج کرده و قیدوبندهایی برای آن ایجاد میکنند که به طور اجتنابناپذیر آزادی را محدود مینمایند، اما جایگاه زندگی اجتماعی را ارتقا میبخشند و معنای زندگی فرد نیز ناشی از آنهاست. غایتها، ارزشها و اهداف نقشی اساسی در ساختن هویت افراد دارند و هر اجتماعی شکل خاصی به هویت فردی میبخشد، به گونهای که افراد بنا به جامعهای که در آن زندگی میکنند و نیز پیشینهی تاریخی آن، هویتهای متفاوتی مییابند.
Communitarians argue that liberal individualism and its disregard for the role of society has caused difficulties such as environmental disasters, indifference to politics, the collapse of the family and unending epistemological and moral debates in various areas of contemporary Western life. Communitarians describe liberal account of self as disengaged or unencumbered self. In communitarianism, as represented by philosophers such as Michael Sandel, Alasdair MacIntyre and Charles Taylor, the self is constituted by its ends, society and history, which also give meaning to the individual’s life. Such factors not only form one’s identity but also constrain it, providing it with a concrete form. That is why individuals have different identities depending on their social and historical backgrounds as well as their aims and ends. In this paper, communitarianism’s account of the self and the way it is constrained by various factors is discussed, drawing upon Sandel’s, MacIntyre’s and Taylor’s points of view.