Abstract:
به گواهی ارسطو، در یونان باستان نظریه‌ای رواج داشته که بر اساس «واحد» به‌عنوان جوهری مستقل تلقی می‌شده است که در نسبت با سائر جواهر نقش علّی دارد. ارسطو با بیان «محمول» بودن «واحد» و نیز اشاره به تالی‌فاسد های مترتب بر نظریه کذایی، سعی در ابطال آن نمود. این نظریه و نقدهای ارسطو بر آن مورد توجه ابن‌سینا قرار گرفت و او برخلاف ارسطو به صرف «محمول» دانستن «واحد» اکتفا نکرد، بلکه از طریق یک استدلال غامض و مفصل سعی نمود تا عرضِ لازم بودن «وحدت» را به‌عنوان مبدأ اشتقاق «واحد» به اثبات رساند. استدلال ابن‌سینا از جهات متعددی مورد خدشه قرار دارد، اما مهمترین اشکالی که بر استدلال او وارد است، خلط عروض مقولی و عروض تحلیلی است و با قبول محمول بودن واحد و طرح عدم مفارقت آن از موضوع نمی‌توان «عرض»، در مقابل جوهر، بودن وحدت را اثبات نمود و از این طریق علیّت واحد نسبت به جواهر را نفی کرد. به گواهی ارسطو، در یونان باستان نظریه‌ای رواج داشته که بر اساس «واحد» به‌عنوان جوهری مستقل تلقی می‌شده است که در نسبت با سائر جواهر نقش علّی دارد. ارسطو با بیان «محمول» بودن «واحد» و نیز اشاره به تالی‌فاسد های مترتب بر نظریه کذایی، سعی در ابطال آن نمود. این نظریه و نقدهای ارسطو بر آن مورد توجه ابن‌سینا قرار گرفت و او برخلاف ارسطو به صرف «محمول» دانستن «واحد» اکتفا نکرد، بلکه از طریق یک استدلال غامض و مفصل سعی نمود تا عرضِ لازم بودن «وحدت» را به‌عنوان مبدأ اشتقاق «واحد» به اثبات رساند.
according to aristotle, there was a popular theory in ancient greece that, based on "unity", it was considered as an independent substance that has a causal role in relation to other substances. aristotle tried to disprove the so-called theory by stating that it was "predicate". this theory and aristotle's critiques of it were brought to ibn sina's attention, and he, unlike aristotle, did not content himself with merely calling the "predicate" "single," but sought, through a vague and detailed argument, to extend the necessity of "unity" as the source of derivation. unit "proved. ibn sina's argument is distorted in many ways, but the most important drawback of his argument is the confusion of categorical and analytical propositions, and the with acceptance of the predicate of the unit and the plan of its non-separation from the subject can not be "accident", in essence, the unity. proved and in this way denied the single causality towards substances
his argument is the confusion of categorical and analytical propositions, and the with acceptance of the predicate of the unit and the plan of its non-separation from the subject can not be "accident", in essence, the unity. proved and in this way denied the single causality towards substances
his argument is the confusion of categorical and analytical propositions, and the with acceptance of the predicate of the unit and the plan of its non-separation from the subject can not be "accident", in essence, the unity. proved and in this way denied thsingle causality towards substances .
(
, 
, 
)
