Abstract:
میل به آزادی با سرشت بشرآمیخته شده و ازمطبوع ترین تمایلات طبیعی انسان است. اصل آزادی بیان در مقررات
بینالمللی امری پذیرفتتی و یکی از اصول دموکراسی میباشد ودین اسلام آزادی نطق و بیان را ازحقوق افراد میداند»
مشروط به اینکه منجربه فساد وهنجارشکنی درجوامع نباشد. چون آدمی زیاده خواه است درهمه ی کشورها حدودی
برای آن وجوددارد وبرای جلوگیری از مختل شدن نظم عمومی و ازبین رفتن امنیت ملی خاطی مجازات خواهدشد.
پس حق آزادی بیان نامحدود نیست. آزادی بیان تعاریف مختلفی دارد ولی جامع ترین آن آزادی در ابراز عقاید» نظرو
فکر درهمه زمینه ها بطوریکه به حقوق دیگران آسیب وارد نکند. درماده ۱۸ حقوق بینالملل مدنی» ماده ۱۹ اعلامیه
جهانی به آن اشاره شده است. درقانون اساسی ایران بطورمبهم دراصول ۰۲۴ ۸۶ و ۱۷۵ دربه رسمیت شناختن آزادی
بیان اختلافی نیست. مهمترین مسئله دررابطه بااعتراضات مسئله حق اعتراض نسبت به تصمیمات دولت از حقوق
بدیهی هرشهروندی است. امادرهر کشوری چارچوب مشخص برای آن است. طبق اصل ۲۷ قانون اساسی ایران
تجمعات مشروط به مخل نبودن بامبانی اسلام ومسلحانه نبودن را آزادبرشمرده است واین اعتراضات برخلاف دیدگاه
های سلبی برای تغییرنظام نیست بلکه برای برون رفت از بحران هاست. اعلامیه جهانی حقوق بشردرسال ۱۹۴۸ به
زبان ساده می گویدافراد آزاداند» اما نمی تواننداز آن سواستفاده کنند یا به حقوق دیگران آسیب وارد سازند ومخل
مصلحت عمومی نباشد. یکی از موانع جدی حق آزادی بیان نیروهای خودسر هستندکه درجوی سیاست زده
برخلاف قانون نظام اسلامی تکلیف شرعی خود می دانندء صدا وقلم مخالف خودرا خفه کنند.ء و وظیفه حکومست
این است جلوی این رفتارهار! بگیرد. توهین» فحاشی وتعرض به حقوق افراد به بهانه آزادی بیان» جرم است وشاکی
میتواند دردادگاه های صالح آنرا اثبات کند. هدف این مقاله ارائه نظرات افراد باعقاید مختلف درمورد آزادی بیان وحد
ومرزآزادی بیان درحکومت های مختلف است.
Machine summary:
اصل آزادي بيـان در مقررات بين المللي امري پذيرفتني و يکي از اصول دموکراسي است ، دين اسلام آزادي نطق و بيان را از حقـوق مهم افراد مي داند و اصلاح طلبان با آن موافق اند مشروط به اينکه منجربه فساد و هنجارشکني در جوامع نباشـد.
چون آدمي زياده خواه است در همه ي کشورها حد و مرزي براي آزادي و آزادي بيـان وجـود دارد و رهـايي مطلـق اين موضوع را نه دين و نه عقل و نه جوامع مي پذيرد و افراد جوامع بايد چـارچوب قـوانين اجتمـاعي ، اقتصـادي ، سياسي، حقوقي و اخلاقي را رعايت کنند درغير اين صورت براي جلوگيري از مختل شدن نظم عمومي و از بـين رفتن امنيت ملي مجازات مي شوند، پس حق آزادي بيان نامحدود نيست .
اجـراي حـق آزادي بيـان اگـر بـدون هرگونـه محـدوديتي صورت پذيرد، ممکن است حقوق و آزادي هاي ديگر افراد و جامعه را در معرض خطر و نابودي قرار دهد يا آنکه نظم عمومي جامعه را مختل نمايد و منجر به از بين رفتن امنيت ملي شود.
حق اعتراض به اقدامات و تصـميمات دولت ها از حقوق بديهي هر شهروندي است ، اما درهرکشورچهارچوب مشخصي براي احقـاق ايـن حـق وجـود دارد، چنانچه اصل ۲۷ قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران هرگونه تجمع و راهپيمايي را آزاد مي شمارد وتحقـق اين امررا تنها مشروط به رعايت دو مورد مي داند: ١.
درکشـورهاي مختلـف چارچوب مشخص براي آزادي بيان وجود دارد و آزادي بيان در قانون اساسي و قوانين ما پذيرفته شده مشـروط بـه اينکه درتعارض با حقوق افراد نباشد و مخل نظم وامنيت عمـومي نباشـد.