Abstract:
وزش حین خدمت در داخل سازمان است؛زیرا بیشترین آموزشها در حین کار،صورت میگیرد.این مسأله در توسعهء مهارتهای عملی،دستی یا حرفهای بسیار مهم است.علاوه بر آن،با آموزش حین کار فراگیری تخصصهای شغلی مانند کنترل کیفیت،کنترل موجودی و هزینه،برنامهریزی تولید و هماهنگی میان بخشهای مختلف در محیط به طور مؤثرتری صورت میگیرد». آموزشهای عملی دانش آموختگان،مستلزم سرمایهگذاری روی کار آموزان است.اماآموزش عالی با هماهنگی مدیران سازمانها و مؤسسات و برای اطمینان از معقول بودن نرخ برگشت سرمایه،به ناچار باید نرخ ترک کار از سازمان مورد نظر را پس از آموزش،در پائینترین سطح ممکن نگه دارند.که این 2Lمهم را میتوان با تبدیل سازمان به محیطی جذاب و گیرا برای کارکنان کنترل کرد.
Machine summary:
"صنعت و دانشگاه در ایران گرچه الگوهای آموزش عالی ایران در رشتههای علوم، مهندسی و سایر رشتهها از پیشرفتهترین کشورهای صنعتی دنیا اقتباس شده است،ولی آنچه در آن کشورها به خوبی پاسخگوی نیازهای آنان است،در کشور ما بسیار کمرنگ بوده و هست و در مطرح نمودن جایگاه و اهمیت خود،توانایی لازم و کافی را ندارد.
در کشور ما نیز سیستم آموزش دانشگاهی،اصول و مبانی علوم را به دانشجویان یاد میدهد و آنها را فارغالتحصیل و روانهء عرصهء صنعت میکند؛اما صنعتی که با هدف طراحی و ساخت پایه ریزی نشده است و تنها از فارغ التحصیل انتظار دارد که کمبودهای صنعت را جبران کنند و در شروع کار این توقع را برآورده نمایند.
از سوی دیگر،مدیر و مسئول صنعت میاندیشد که ایراد از آموزشگاههای دانشگاهی است و به این نتیجه میرسد که دانشگاههای ایران نمیتوانند به صنعت کمک کنند بنابراین، احساس منفی نسبت به دانشگاهها در مدیران و مسئولان صنعتی ایجاد میشود.
لذا میپندارند این مشکل صنایع است که نمیتوانند آموزشهای تخصصی لازم را جهت اجرای عملیات به کارکنان فنی خود بدهند؛زیرا این کار در کشورهای پیشرفتهء جهان از وظایف صنعت است و نه دانشگاه.
اگر چه با آموزش حین کار میتوان نیروی کار بسیار مؤثری را برای سازمانها تأمین کرد،ولی با این همه،انجام آن به سرمایهگذاری از سوی مدیران نیاز دارد؛زیرا اگر این تضمین وجود نداشته باشد که کسانی که آموزش میبینند،برای مدت کافی در سازمان باقی میمانند،سرمایهگذاری سازمان برای چنین آموزشی از لحاظ اقتصادی امکانپذیر و مقرون به صرفه نیست."