Abstract:
نمادپردازی در ادبیات همچون گونههای دیگر ادبی کارکردهای گوناگون دارد و از جمله شگردهای برجسته برای بیان مفاهیم و القای معانی اینگونه مفاهیم است. در میان این نمادها، پرنده و پرواز با ارجاع به کارکرد خود، در دنیای واقعی جایگاه قابل تاملی در ادبیات کهن و معاصر فارسی دارد. این مقاله با هدف بررسی، تحلیل و تاویلهای نمادهای پرندگان در اشعار ایران شاه ابن ابیالخیر در منظومه حماسی کوشنامه نوشته شده است و به بازتاب مضامین و معانی نمادین پرندگان در شعر شاعرمورد نظر میپردازد. در پژوهش حاضر، از روش توصیفی- تحلیلی، با مراجعه به منابع کتابخانهای و فیشبرداری از منابع مورد نظر استفاده شده است. براساس یافتهها، پرندگان در شعر این شاعر معانی سمبولیک در برداشتهاند: گاه نماد خود شاعر و شخصی، گاه مفاهیم با اقتضائات زمانی، جو حاکم بر جامعه و حوادث و رویدادهای سیاسی و اجتماعی مثبت و منفی بودهاند.
Machine summary:
واکاوی نماد پرندگان در اشعارایرانشاه ابن ابیالخیر در منظومه حماسی کوشنامه زهرا اسحقی 1 احمد فروزانفر 2 چکیده نمادپردازی در ادبیات همچون گونههای دیگر ادبی کارکردهای گوناگون دارد و از جمله شگردهای برجسته برای بیان مفاهیم و القای معانی اینگونه مفاهیم است.
این مقاله با هدف بررسی، تحلیل و تأویلهای نمادهای پرندگان در اشعار ایران شاه ابن ابیالخیر در منظومه حماسی کوشنامه نوشته شده است و به بازتاب مضامین و معانی نمادین پرندگان در شعر شاعرمورد نظر میپردازد.
پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی نماد و اسطورهی پرندگانی بپردازد که شاعر آن را به صورتی هدفمند به کار برده و به آگاهسازی انسان و هم نحوه به کارگیری نماد پرندگان و کارکردهای آن، روشن گردد؛ این مقاله بر آن است که کارکردهای نماد پرندگان در جستاری از اشعار ایران شاه ابن ابیالخیر در منظومه حماسی کوشنامه به چه صورت نمود یافته است؟ پیشینه تحقیق تاکنون مقالهای با این عنوان انجام نشده است اما با توجه به جایگاه پژوهش به موردهای مشابه اشاره میکنیم.
نماد پرندگان در ادبیات فارسی و عرفان در عرفان اسلامی یکی از مهمترین معانی نمادین پرنده، روح یا جان انسان است؛ بدین معنا که روح به صورت ذات بالداری تصور شده که به سوی عالم افلاک که موطن اصلی اوست، پرواز میکند.
اشاره به نوشتن نامه کوش نزد فریدون دارد و در این بیت به پرندگان باز و قمری اشاره دارد که نشانه ای از کوش و فریدون است {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} (ایرانشاه، ۱۳۷۷: ۵۸۲).