Abstract:
فهم چیستی «روح» در متون مقدس، از پیچیدگی خاصی برخوردار است. ازجمله مصادیق این پیچیدگی، کارکرد و هدف از خلقت روح بهعنوان مخلوقی از خداوند است. در عهدین و قرآن کریم، روح، در دو حوزة آفرینش انسان و نزول وحی و قیامت مطرح شده است. ارتباط روح بهعنوان یاریگر پیامبر در امر نبوت، که عمدتا در حوزة دوم قرار میگیرد، از تاکیدات ادیان ابراهیمی است که در ارتباط بینامتنی قرآن کریم با متون پیشین، میتوان به تفسیر بهتری از آن دست یافت. در مقایسة قرآن کریم با کتاب مقدس، شباهتها و تفاوتهایی در پیوند با این دو متغیر بهدست میآید که با توجه به برخی وجوه مشترک، افتراقات آن نیز حائز اهمیت است. مقایسه بینامتنی در این مقوله، بیانگر مواضع متمایز قرآن کریم است. این مواضع در سه محور تبیین میشود: رابطة بین قرآن و عهدین در این زمینه، گاه رابطة سلبی ـ حذفی، گاه رابطة ایجابی و گاه رابطة اصلاحی و تغییر است. جستار پیش رو، ابعاد و جنبههای گونهگون این سه رابطه را مورد واکاوی قرار میدهد.
Understanding the meaning of "spirit" in the holy texts has a special complexity. One of its complexities is the function and purpose of its creation, as God’s creature. The Bible and the Holy Qur'an have both mentioned the soul, in the two contexts of ‘the creation of human’ and ‘the descent of revelation and resurrection’. The Abrahamic religions, mainly in the second context, have emphasized on the Prophet’s relation with the soul, as an aid in his prophecy, which can be better interpreted in the intertextual connection between the Holy Quran and the previous Holy texts. Comparing the Holy Quran with the Holy Bible, there are some similarities and differences in their connection with the two variables of spirit and prophecy; and beside some common aspects, their differences are important as well. Their intertextual comparison shows the different positions of the Holy Quran on this issue. These positions can be explained in three parts: the relationship between the Holy Qur'an and the Bible in this regard is sometimes a negative-omissive relationship, sometimes a positive relationship, and sometimes a reforming-changing relationship. The present essay analyzes the different dimensions and aspects of these three relationships.
Machine summary:
) که داراي مصاديقي است؛ مانند: روحي که از خدا بيرون ميآيد و به افراد منتقل ميشود (اول قرنتيان: 2: 12)؛ روحي بهشکل خاص، ساکن در عيسي (علیه السلام) (اعمال: 16: 7)؛ روحي که در رحم مريم( سبب تولد عيسي (علیه السلام) ميشود (متي: 1: 18، 20؛ لوقا: 1: 35)؛ خداوند بهعنوان روح (متي: 3: 16)؛ روح منتقلشده به رسولان، پس از رستاخيز مسيح (يوحنا: 20: 22)؛ روح، قدرتي جهت سرکوب خواستههاي شيطاني و عمل به مقدسات (روميان: 8: 2؛ غلاطيان: 5: 16)؛ تحت قدرت روح در حالت الهام و وحي (مکاشفه: 1: 10؛ 4: 2)؛ هفت فرشته که همان يک روح خداوند است (مکاشفه: 4:5؛ 5: 6) ؛ روح تجسميافته در انسان (مخصوصاً نبي)، اعم از روح الهي يا اهريمني؛ کسي که تحت تأثير روح خدا قرار گرفته باشد يا به دروغ مباهات کند (دوم تسالونيکيان: 2: 2؛ اول يوحنا: 4: 2-3) و روح پدر (متي: 10: 20).
روح و ارتباط آن با نبوت در قرآن کريم در قرآن کريم، زماني که روح بهمدد نبي ميآيد، چه در قالب «روحالقدس» و چه در قالب «روحالامين» يا «جبرئيل»، از مفهوم نسبتاً يکساني با کتاب مقدس برخوردار است و اين امر، غير از رسول اکرم(، در خصوص پيامبراني چون عيسي و موسي( و ساير انبيا نيز مطرح است.
ارتباط وحيگونه و نزول روح بر غير نبي به اَشکال مختلف، در قرآن کريم نيز ديده ميشود و در اين زمينه با عهد جديد همجهت است.