Abstract:
در دهههای اخیرء تغییرات ساختاری در سیاق آموزش و پرورش به یکی از موضوعات بحرانی و حیاتی تبدیل شده است. تحولات جامعهشناختی, فرهنگی, اقتصادی و فناورانه به سرعت در حال رقم خوردن هستند و نیاز به تطابق مدارس با این تغییرات احساس میشود. در این میانء فناوریهای نوین به عنوان ابزارهایی که میتوانند نقش مهمی در این تغییرات داشته باشندء مورد توجه قرار گرفتهاند. از تلفن همراه و تبلتها تا هوش مصنوعی و واقعیت مجازی» این فناوریها نه تنها میتوانند بهبودهای چشمگیری در فرآیند آموزش و پرورش ایجاد کنند.ء بلکه میتوانند به ایجاد مدارس آینده کمک موّئری نمایند. تغییرات ساختاری در مدارس نه تنها نیاز به تطابق با تحولات فناوری دارند بلکه از جهات متعددی نیاز به بازنگری نگرشها و رویکردهای آموزشی دارند. در دنیای مدرنء معلمان و دانشآموزان باید قادر باشند با فناوریهای پیشرفته کار کنند و از آنها بهرهبرداری کنند. همچنین, باید به این نکته توجه داشت که فناوری تنها آبزاری برای تسهیل یادگیری نیست. بلکه میتواند محیطهای یادگیری جدیدی را ایجاد کند و به دانشآموزان امکان انعطافپذیری بیشتر در انتخاب مسیرهای یادگیری خود بدهد. با وجود این تغییرات و چالشهاء فرصتهای فراوانی نیز وجود دارد. این فرصتها شامل دسترسی به منابع آموزشی بیشترء ارتقاء تعاملات آموزشی. ایجاد محتوای آموزشی شخصیسازی شده و توانایی آرزیابی بهبودهای یادگیری هستند. با بهرهگیری از این فرصتها و ادغام موفق فناوریهای نوین در مدارس» میتوانیم به ساختار آموزش و پرورش آیندهای ارتقا بخشیم که به دانشآموزان قدرت آمادهسازی برای زندگی در دنیای پویا و پیچیده امروزی را بدهد. در این مقاله. به بررسی نقش فناوریهای نوین در تغییرات ساختاری مدارس آینده خواهیم پرداخت. ابتدا به بررسی وضعیت فعلی سیستم آموزش و پرورش و چالشهایی که با آن روبروست. میپردازیم. سپس به بررسی نقش فناوریها در ارتقاء فرآیند آموزش و پرورش و افزایش کیفیت آن خواهد پرداخت.