Abstract:
یکی از چشماندازهای اساسی و مطرح در شعر شاعران ایرانی مولفهی امید است که از قابلیتهای فضیلت تعالی در تقسیمبندیهای روانشناسی مثبتگرا به شمار میرود. کارکرد این واژه در ایجاد سلامت روانی جامعه و ایجاد زندگی سالم بسیار موثر بوده است. با توجه به این مهم نگارنده بر آن است در این نوشتار با بررسی و تحلیل اشعار امیدبخش شاعران سبکهای مختلف ادبی (رودکی، عراقی، صائب، قاآنی و سپهری) که با گسترش این ارزش توانستهاند از آفاق انساندوستی فرهنگ کهن مارا به چشماندازهای انسانی جدید پیوند دهند، بپردازد و گوشهای از افکار و اشعار آنان را با توجه به دیدگاه اسلام و نظریههای روانشناسی و مبانی ادبی بنمایاند.
مولفهی امید در شعر شاعران مورد بحث از دیرباز نمود داشته و نظریههای روانشناسی جدید از جمله سلیگمن در آثار این شاعران مشاهده میشود. امید در شعرشان باعث شده است که بهترین انتظارات را از آینده داشته باشند و انتظار وقوع رویدادهای خوب باعث ایجاد شادی پایدار در شعر آنان شده است، همانگونه که سلیگمن برآن در دوره معاصر تاکید دارد.
Machine summary:
بررسی قابلیت امید در شعر (رودکی، عراقی، صائب، قاآنی و سپهری) با رویکرد روانشناسی مثبتنگر مارتین سلیگمن اعظم فیاضی( دکتر مریم علیمرادی(( چکیده یکی از چشماندازهای اساسی و مطرح در شعر شاعران ایرانی مؤلفهی امید است که از قابلیتهای فضیلت تعالی در تقسیمبندیهای روانشناسی مثبتگرا به شمار میرود.
با توجه به این مهم نگارنده بر آن است در این نوشتار با بررسی و تحلیل اشعار امیدبخش شاعران سبکهای مختلف ادبی (رودکی، عراقی، صائب، قاآنی و سپهری) که با گسترش این ارزش توانستهاند از آفاق انساندوستی فرهنگ کهن مارا به چشماندازهای انسانی جدید پیوند دهند، بپردازد و گوشهای از افکار و اشعار آنان را با توجه به دیدگاه اسلام و نظریههای روانشناسی و مبانی ادبی بنمایاند.
تعالی قابلیّتهای زیادی دارد و شامل مفاهیم درونی عمدهای میشود؛ از جمله ایدهی ایمان و مذهب (معنویّت)، بخشش و بخشودگی، درک زیبایی و کمال، قدردانی، امید و خوشبینی و آینده نگری، نشاط و شوخ طبعی، جذّابیت و شور و اشتیاق که چون انسان به همهی این فضائل آراسته گردد، رضایت و آسودگی خاطر به او دست میدهد و او احساس سعادت و رضایت میکند که هم در راونشناسی مثبتگرا و هم در نگاه شاعران مورد بحث از مراتب کمال انسانی به حساب میآید.
روانشناسی مثبت از قرن بیست و یکم به جای ناتوانیها و ضعفهای بشر روی توانمندیها و فضایل انسانی متمرکز شد، درحالی که نهضت اسلام از قرنها پیشتر به دنبال پایهریزی جامعهای بوده است که سرشار از شور، نشاط، تلاش و امید باشد واز هر گونه سستی و ناامیدی دور باشد و این خصیصه به عنوان یک اندیشهی نیک و مثبتگرایانه در شعر شاعران نمود دارد که در زیر به آن پرداخته میشود.