Abstract:
— Il n’est point exagéré ni dithyrambique d’avancer que le récit romanesque, Soufi, mon Amour, de l’écrivaine turque Elif Shafak est l’ode à l’amour la plus éloquente et la mieux représentative de l’un des courants mystiques les plus reculés en hagiographie. L’une des raisons de notre choix pour cette œuvre romanesque, à valeur mystique et historique, est à fortiori l’intérêt manifesté par une auteure du XXIe siècle pour des icônes de l’âge d’or du mysticisme persan. Elle a déterré des figures emblématiques de la spiritualité islamique du XIIIe siècle, d’abord pour rendre un hommage au patrimoine culturel immatériel, mais aussi pour exhumer leurs enseignements combien salvateurs pour un monde aujourd’hui en déliquescence morale. Nous abordons dans cette étude la création de l’espace scripturaire dédié à la spiritualité reprise en mode polyphonique. Il nous importe de faire la lumière sur le pouvoir du récit Shafakien à ressusciter les penseurs méconnus par une grande majorité en Occident.
- نه اغراق امیز و نه دوتیرام است که بگوییم داستان عاشقانه، صوفی، مون امور، نویسنده ترک، الیف شافاک، گویاترین و بهترین معرف قصیده عشق یکی از جریان های دورافتاده ترین عارفان در هیات شناسی است. یکی از دلایل انتخاب ما برای این اثر عاشقانه و با ارزش عرفانی و تاریخی، علاقه بیش از حد یک نویسنده قرن بیست و یکم به نمادهای دوران طلایی عرفان اسلامی است. او چهره‌های نمادین معنویت اسلامی را از قرن سیزدهم کشف کرد، ابتدا برای ادای احترام به انها به عنوان چهره‌های نمادین میراث فرهنگی ناملموس، اما همچنین برای کشف اموزه‌های انها، که چقدر برای دنیای امروزی در زوال اخلاقی صرفه‌جویی می‌کند. ما در این مطالعه به ایجاد فضای کتاب مقدس اختصاص داده شده به معنویت گرفته شده در حالت چند صدایی می پردازیم. برای ما مهم است که قدرت روایت شفاکیان در احیای متفکرانی را که توسط اکثریت بزرگی در غرب نادیده گرفته شده‌اند، روشن کنیم.
It's no exaggeration to say that Turkish writer Elif Shafak's novella, Sufi, mon
Amour, is the most eloquent ode to love, and the most representative of one of the most ancient currents
of mysticism in hagiography. One of the reasons for our choice of this novel of mystical and historical
value is, a fortiori, the interest shown by a 21st-century author in icons from the golden age of Islamic
mysticism. She has unearthed emblematic figures of 13th-century Islamic spirituality, not only to pay
homage to our intangible cultural heritage, but also to unearth their life-saving teachings for today's
morally decaying world. In this study, we focus on the creation of a scriptural space dedicated to
spirituality, reworked in polyphonic mode. It is important for us to shed light on the power of the
Shafakian narrative to resurrect thinkers ignored by the vast majority in the West.
(
, 
, 
)
