Abstract:
اندیشه ی سنت گرایی قایل به وحدت متعالی ادیان و حکمت جاویدان هست به نحوی که در عمل، همه ادیان ابراهیمی و غیر ابراهیمی را می پذیرد و به نوعی به پلورالیسم معتقد است.این اندیشه در ظاهر، خود را مشغول به معنویت و ماورا معرفی می کند وگوشه نشینی و انزوا را جزو مرام خود دانسته و سیاست را حیطه ی ورود خود نمی داند. تحقیق حاضر با روش تحلیلی و توصیفی ، با تاکید بر اسناد کتابخانه ای و روش های میدانی از جمله مصاحبه،درصدد بررسی این مساله است که آیا سنت گرایان در سیاست حضور داشته اند و یاخیر و اگر حضور داشته اند مبانی و جهت گیری سیاسی آن ها به چه نحو است؟ یافته های تحقیق نشان میدهد: سنت گرایان برخلاف مبانی نظری خود که به نوعی انزواطلبی را ترویج می کنند،نه تنها در سیاست ورود پیدا کرده اند،بلکه تنها مدل قابل قبول در حکومت را، مدل سطلنت میدانند،لذا مدل های دیگر مانند جمهوری و دموکراسی از نظر آنها کاملا مردود است. افرادی مانند دومایستر در فرانسه ،استیو بانون(مشاور اسبق ترامپ )در آمریکا، کاروالیو در برزیل،ایوولا در ایتالیا، از جمله ی سنت گرایانی هستند که ضمن حضور فعال در سیاست ،تاثیرات مهمی را نیز در کشور
The idea of traditionalism believes in the transcendent unity of religions and eternal wisdom in such a way that in practice, it accepts all Abrahamic and non-Abrahamic religions and believes in pluralism in a way. He considers sluggishness and isolation as his ideology and does not consider politics as his field of entry. The present study uses analytical and descriptive methods, with emphasis on library documents and field methods such as interviews, to examine whether traditionalists have been involved in politics or not, and if so, their political foundations and orientation. How is it? The findings show that traditionalists, contrary to their theoretical foundations, which promote a kind of isolationism, have not only entered politics, but also consider the only acceptable model in government, the satellite model, so other models such as republic and Democracy is completely rejected by them. People like Domister in France, Steve Bannon (former Trump adviser) in the United States, Carvalho in Brazil, Ivola in Italy are among the traditionalists who, while active in politics, have left important influences in their own country and in the political sphere. Among the main political foundations of the traditionalists are the acceptance of only the model of monarchy
Machine summary:
اما با بررسی سیره عملی و منش سنت‌گرایان، حداقل در حوزه سیاست، یافته‌هایی برخلاف مبانی نظری آنها یافت می‌شود، به نحوی که این سؤال را به ذهن متبادر می‌نماید که آیا واقعا تهافتی بین عمل و نظر سنت‌گرایان در سیاست وجود دارد؟ سؤال دیگر آن است که مواجه این اندیشه -به خصوص مبانی سید حسین نصر به عنوان رهبر فعلی سنت‌گرایان جهان- با انقلاب اسلامی ایران به چه نحوی است؟ در ارتباط با پژوهش حاضر پیشینه‌ای در ایران یافت نشد و در خارج ایران نیز فقط یک کتاب از محققی آمریکایی به نام تیتلباوم 3 ، چاپ شده است که ایشان این موضوع را در گفتگو با معدودی از سنت‌گرایان مورد بررسی قرار داده، اما به بررسی موردی کشورها نپرداخته است.
اعتقاد او به مدل سلطنت به حدی است که علت پذیرش مسئولیت دفتر فرح را کمک به برقراری «حکومت سلطنتی اسلامی» بیان می‌نماید: «این امر را پذیرفتم، چرا کهپای آینده کشور در میان بود؛ نه اینکه در آن زمانه پرخطر این کار را از سر بلندپروازی و ورود به عرصه سیاست یا چیزی مانند آن کرده باشم؛ زیرا احساس می‌کردم که تنها کسی بودم که می‌توانست چون میانجی، به ایجاد موقعیتی کمک کنم که در آن، مثلاً آیت‌الله خمینی با شاه مصالحه کنند و نوعی «حکومت سلطنتی اسلامی» برپاگردد که در آن علما نیز درباره امور مملکتی اظهار نظر کنند، اما ساختار کشور دچار تحول نشود» (جهانبگلو، 1385: ص187).
(
, 
, 
)
