Abstract:
مسکن مهمترین دارایی خانوار به شمار میرود و کالایی اساسی و بدون جانشین است که با توجه به قیمت آن، سهم قابل توجهی از درامد خانوار را به خود اختصاص میدهد و صاحبان آن به منظور عدم پذیرش ریسکها بالاتر در سایر بازارهای مالی به نگهداری از آن مبادرت میورزند. بنابراین مسکن کالایی مصرفی و سرمایهای به شمار میآید که قابل حذف از سبد هزینه ی خانوارها نیست. تبدیل شدن مسکن به کالای سرمایهای به جای کالای مصرفی یکی از مشکلات حوزه مسکن در حال حاضر است که این سوال را به ذهن متبادر میسازد که چرا مسکن در ایران کالای سرمایهای شده است؟ پاسخ به این سوال هدف اصلی است که در این نوشتار دنبال میگردد. برای رسیدن به پاسخ این سوال، مطالعهی اسنادی اساس قرار گرفته است و با تحلیل و توصیف مطالب موجود است درخصوص کالایی شدن مسکن کشور ایران به عنوان جامعه ی آماری پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجایی که قیمت مسکن و عمده متغیرهای در نظر گرفته شده، درونزا میباشند، لذا در این پژوهش از الگوی خود توضیح برداری (VAR) مورد استفاده قرار گرفته است. بررسیها نشان میدهد که؛ ماتریس ضرایب همبستگی بین متغیرها مثبت میباشد اما با نرخ ارز و نرخ سود بانکی رابطه منفی دارد و بالاترین ضریب همبستگی با قیمت مسکن را تولید ناخالص داخلی دارد. همچنین رابطه علی و معلولی بین متغیرها نشان میدهد که قیمت مسکن با متغیرهای سهام (S)، نرخ سودبانکی (R)، تابع اعتبارات بخشی (CRE) و تابع تولید ناخالص داخلی (GDP) رابطه علی و معلولی متقابل دارند و با متغیرهای نرخ ارز (EX) و قیمت سکه (G) رابطه علی و معلولی روشنی دیده نمیشود و همچنین با متغیرهای هزینه ساخت (C)، حجم نقدینگی (M) و نرح تورم (INF) رابطه یک سویه دارند که نشان میدهد متغیرهای مورد بررسی در قیمت مسکن و تبدیل آن به کالای سرمایهای تاثیر گذارند و با مدیریت هر یک از این شاخصها میتوان مسکن را به کالای مصرفی تبدیل نمود.
Housing is considered the most important asset of the household and it is a basic and irreplaceable commodity that, due to its price, accounts for a significant share of the household's income, and its owners, in order not to accept higher risks in other financial markets, They take care of it. Therefore, housing is considered a consumable and a capital item that cannot be removed from the budget of households. Turning housing into a capital good instead of a consumer good is one of the problems in the field of housing at the moment, which brings to mind the question, why has housing become a capital good in Iran? The answer to this question is the main goal pursued in this article. In order to answer this question, the study of documents is the basis, and by analyzing and describing the available materials, regarding the commodification of housing in Iran, as the statistical community of the research, it has been investigated. Since the housing price and most of the considered variables are endogenous, therefore, in this research, the vector self-explanatory model (VAR) has been used. Surveys show that; The matrix of correlation coefficients between the variables is positive, but it has a negative relationship with the exchange rate and the bank interest rate, and the highest correlation coefficient with the housing price is the gross domestic product. Also, the cause and effect relationship between the variables shows that housing prices have a mutual cause and effect relationship with stock variables (S), bank interest rate (R), sector credits function (CRE) and gross domestic product function (GDP) and with rate variables. Currency (EX) and coin price (G) do not have a clear cause and effect relationship, and they also have a one-way relationship with the variables of construction cost (C), liquidity volume (M) and inflation rate (INF), which shows that the investigated variables They affect the price of housing and its transformation into a capital good, and by managing each of these indicators, housing can be turned into a consumer good.
Machine summary:
مقاله پژوهشي - ترويجي تحليل و ارزيابي زمينه هاي کالايي شدن مسکن شهري در بازار ايران ابوالفضل مشکيني١: دانشيار گروه جغرفيا و برنامه ريزي شهري، دانشگاه تربيت مدرس ، تهران ، ايران محمد رضا عروجي: دانشجوي دکتري جغرافيا و برنامه ريزي شهري، دانشگاه تربيت مدرس ، تهران ، ايران سميه عليپور: دانشجوي پسا دکتري جغرافيا و برنامه ريزي شهري، دانشگاه تربيت مدرس ، تهران ، ايران دريافت : ١٤٠١/٠٩/٠٥ صص ٧٤- ٥٩ پذيرش : ١٤٠١/١٠/٢٧ چکيده مسکن مهم ترين دارايي خانوار به شمار مي رود و کالايي اساسي و بدون جانشين است که با توجه به قيمت آن ، سهم قابل توجهي از درامد خانوار را به خود اختصاص مي دهد و صاحبان آن به منظور عدم پذيرش ريسک ها بالاتر در ساير بازارهاي مالي به نگهداري از آن مبادرت مي ورزند.
در خصوص مسکن ديدگاه هاي مختلفي بيان شده است ، ديدگاه عمومي به مسکن اين است که فضاي سکونتي است که آرامش و آسايش توامان مهيا کند اما؛ امروزه مسکن مهم ترين دارايي خانوار به شمار مي رود و کالايي اساسي و بدون جانشين است که با توجه به قيمت آن ، سهم قابل توجهي از درامد خانوار را به خود اختصاص مي دهد و صاحبان آن به منظور عدم پذيرش ريسک ها بالاتر در ساير بازارهاي مالي به نگهداري از آن مبادرت مي ورزند(٢٠١٩,Deng &Zou ).
با توجه به تجزيه و تحليل داده ها به روش VAR مي توان مشاهده نمود که ماتريس ضرايب همبستگي بين متغيرها مثبت است اما با نرخ ارز و نرخ سود بلندمدت بانکي رابطه منفي دارد و بالاترين ضريب همبستگي قيمت مسکن با توليد ناخالص داخلي مي باشد که با نتايج پژوهش Liebersohn &Howard (٢٠٢٠) و Guo et.