Abstract:
جامعه‌شناسی مطالعه رفتار انسان در زمینه اجتماعی است. بنابراین جامعه، واحد اساسی تحلیل است. از طرفی سیاست حل تضادهای انسان‌هاست؛ فرایندی است که جامعه از طریق آن منابع و ارزش‌ها را مقتدرانه توزیع، تصمیمات را اتخاذ یا سیاست‌ها را تعیین می‌کند؛ بنابراین سیاست، اعمال قدرت و نفوذ در جامعه است. این در حالی است که انقلاب اسلامی ایران با پیدایش خود در عصری که حضور اجتماعی دین پایان‌یافته تلقی می‌شد، چالش‌های نظری فراوری آنچه دنیای غرب آن را یوتوپیای بشر می‌پنداشت، ایجاد کرد و در پی آن موجی از نظریه‌پردازی غرب را به خود معطوف ساخت. با این توصیف نقطة تعاملی جامعه‌شناسی و سیاست را می‌توان در نگرش سیاسی مظرح کرد. چراکه نگرش سیاسی مفهومی پُرکاربرد در روان‌شناسی اجتماعی و جامعه‌شناسی سیاسی است؛ با این وجود توجه اندکی به آن در این رشته می‌شود. اما، به جهت اهمیت نگرش سیاسی در افزایش احتمال پیش‌بینی رفتارهای سیاسی می‌باید توجه به آن مطمح نظر قرار گیرد. مقاله حاضر با هدف تبیین جامعه‌شناسی سیاسی؛ عوامل فردی، روان‌شناختی شکل‌گیری نگرش سیاسی به‌عنوان محرک مهم این تحقیق برای تعیین معنا و چگونگی شکل‌گیری نگرش سیاسی در دستور کار قرار گرفت تا ضمن بسط نظری مفهوم نگرش سیاسی عوامل و چگونگی شکل‌گیری آن با بهره‌گیری از رویکرد آمیخته و روش توصیفی- تحلیلی توضیح می‌دهد. نتایج از یافته‌های تحقیق مبین شناخت نگرش سیاسی به شناخت احتمالی کنش‌های سیاسی کمک کرده و قابلیت پیش‌بینی در حوزه سیاست را افزایش می‌دهد.
Sociology is the study of human behavior in the social context. Society is therefore the basic unit of analysis. On the other hand, politics is the resolution of human conflicts; It is the process by which society authoritatively distributes resources and values, makes decisions, or determines policies; So politics is the exercise of power and influence in society. At the same time, the Islamic Revolution of Iran, with its emergence in an era when the social presence of religion was considered over, created theoretical challenges in processing what the Western world considered to be human utopia, and subsequently turned a wave of Western theorizing. With this description, the interaction point of sociology and politics can be explained in the political perspective. Because political attitude is a widely used concept in social psychology and political sociology; However, little attention is paid to it in this field. However, due to the importance of political attitude in increasing the probability of predicting political behavior, it should be considered. The present article aims to explain political sociology; Individual and psychological factors of political attitude formation as an important stimulus of this research to determine the meaning and how to form a political attitude was put on the agenda to theoretically expand the concept of political attitude of agents and how it is formed using a mixed approach and descriptive-analytical method. The results of the research findings indicate that understanding the political attitude helps to identify the possible political actions and increases the predictability in the field of politics.
Machine summary:
هرچند نويسندگان حوزه هاي ياد شده از مفاهيم ارزش ، نگرش و گرايش سياسي بسيار استفاده مي کنند اما، در عرصۀ نظر و شناخت توجه اندکي به اين مفاهيم مي شود به ويژه با شکل گيري انقلاب اسلامي ايران و رويکرد همه جانبه مردم در حوادث شکل گرفته آن ، نوع نگرش سياسي حائز اهميت است .
اما، روان شناسانه بودن «نگرش سياسي » دليل کافي براي غفلت از آن در جامعه شناسي سياسي نيست ، زيرا، پديده هاي ذهني و رواني بسياري وجود دارند که در جامعه شناسي سياسي مورد بحث قرار گرفته و پيرامون آنها نظريه پردازي شده است ؛ که از جمله آنها مي توان به مفاهيم ارزش ، هنجار، فرهنگ و ايدئولوژي اشاره کرد.
به اين ترتيب که در اين نوع مقاله ، به منظور تبيين جامعه شناسي سياسي ؛ عوامل فردي ، روان شناختي شکل گيري نگرش سياسي ، وزن چارچوب فرآيند اصلي به داده هاي کيفي اختصاص يافت .
بنابراين نسبت به گردآوري داده هاي کيفي از طريق مصاحبه اقدام شد و اطلاعات تفصيلي درباره جامعه شناسي سياسي ؛ عوامل فردي ، روان شناختي شکل گيري نگرش سياسي به دست آمد و مورد تحليل قرار گرفت .
نتيجه گيري هدف اصلي اين پژوهش ، تبيين جامعه شناسي سياسي ؛ عوامل فردي ، روان شناختي شکل گيري نگرش سياسي در انقلاب اسلامي ايران بوده است .
زيرا مطالعات نگرش سياسي در حوزه هاي گوناگون به ويژه در روان شناسي اجتماعي و جامعه شناسي سياسي توجه اندکي به آن در اين رشته ها شده است .
(
, 
, 
)
