Abstract:
علمای امامیه تعاریف متعددی از عبادت ارائه دادهاند که این تعاریف به دو دسته کلی قابلتقسیم هستند. یک دسته عبادت را بهمعنی «انجام اوامر عبادی مانند نماز، روزه و حج...» و دسته دیگر آن را بهمعنای «خضوع در برابر موجودی که دارای وصف ربوبیت و الوهیت باشد» میدانند. وجه مشترک هر دو دسته این است که «صرف خضوع» را برای شکلگیری «عبادت» کافی نمیدانند. ازاینرو صرف «سجده»، «طواف حول قبور»، «ذبح در مکانهای مقدس» و «ندای غیر الله» و مسائلی از این قبیل را عبادت نمیدانند، مگر اینکه این اعمال با قصد تقرب همراه باشند. در مقابل، وهابیان چهار تعریف از عبادت ارائه دادهاند که یک مورد از این چهار تعریف [غایة الحبّ بغایة الذّلّ والخضوع؛ نهایت حب همراه با نهایت خاکساری و خضوع] از بقیه تعاریف در نوشتههای وهابیان کاربرد بیشتری دارد. آنان کمال و نهایت خضوع و محبت را برای شکلگیری عبادت، کافی میدانند. ازاینرو بسیاری از اعمالی را که در ظاهر با خضوع همراه هستند، عبادت محسوب کرده و مدعیاند هرگاه این اعمال در برابر غیر الله انجام گیرند، شرک، محقق میشود. مهمترین نقدی که به تعریف وهابیان وارد است اینکه آنان از عنصر اصلی عبادت یعنی نیت و اعتقاد، غفلت کردهاند و توجه ندارند آنچه «عادات» را از «عبادات» جدا میکند، صرفا «نیت» است و این مطلبی است که رسولالله (ص) نیز به آن اشاره کردند و فرمودند: «انما الاعمال بالنیات»؛ ملاک عمل، نیت است نه ظاهر آن.
The Shia Twelvers defined the worshipping in two broad categories: 1- performing the religious acts like praying, fasting, taking the Haj pilgrimage and etc. 2- submission before a creature that is considered as God. The common denominator in these definitions is that the "mere submission" is not enough for worshipping. So, the Shia Twelvers do not consider an act worshipping if it is not done by the intention of "mere submission". All kinds of worshipping just like kneeling, circumambulation, sacrificing the animals and etc. must be done by "mere submission". On the contrary, the Wahhabi defines the worshipping as "mere submission" without the intention of the doer, whether he consider this being as God or not. considering this point, they think that if we submit to others or do some acts without the worshipping intention, it is worshipping. We must bear in mind that the essence of worshipping is intention and what separate the worshipping act from non-worshipping act is intention. Our Holy prophet says: "Acts are judged by the intention".
Machine summary:
ازاین رو بسیاری از اعمالی را که در ظاهر با خضوع همراه هستند، عبادت محسـوب کـرده و مدعی اند هرگاه این اعمال در برابر غیر الله انجام گیرند، شرک، محقق می شـود.
مهم تـرین نقدی که به تعریف وهابیان وارد است اینکه آنان از عنصر اصلی عبادت یعنی نیت و اعتقاد، غفلت کرده اند و توجه ندارند آنچه «عادات » را از «عبادات » جدا میکند، صرفً ا «نیت » است و این مطلبی است که رسول الله ص نیز به آن اشاره کردنـد و فرمودنـد: «انمـاَالاعمـالَ بالنیات »؛١ ملاک عمل ، نیت است نه ظاهر آن .
آدم ع درمانده شده اند؛ زیرا اگـر بگوینـد سـجده آنـان بـا «خضـوع » همـراه نبـود؛ صـادق نیستند؛ چراکه سجده مظهر خضوع است ؛ اما اگر بگوینـد سـجده آنـان همـراه بـا خضـوع بوده است ؛ گفتارشان صادق است ؛ اما به خودی خود ملائکه را متهم به پرسـتش غیـر اللـه کرده اند؛ زیرا از منظر این طیف ، صرف خضوع برای تحقـق «عبـادت » کـافی اسـت !
مراد از عبادت بالامعنی الاعم این است کـه هـر عملـی- حتـی معـاملات - را میتوان به قصد تقرب انجام داد تـا عبـادت محسـوب شـوند و درنتیجـه انجـام آنهـا دارای ثواب باشد.
اما تعریف دسته دوم : یعنی کسانی که عبادت را به خضوع و نیت و اعتقاد بـه الوهیـت یا ربوبیت تفسیر کرده اند.
با توجه به تام نبودن تعریف مذکور، آن دسته از اعمال مسـلمانان را کـه صـرفً ا به سـبب همراه بودن با خضوع و خشوع ، عبادت غیر الله محسوب میکنند نادرست است .