Abstract:
ابنتیمیه با کجفهمی از ذبحهایی که توسط مسلمانان صورت میپذیرد، ایشان را متهم به ذبح لغیرالله میکند و با برچسب شرک، مسلمانان را از دایره اسلام خارج میکند. ابنتیمیه چون دلیل خاصی بر مدعای خود ندارد، سعی کرده با عبادتپنداریِ نفس ذبح و قیاس عملکرد مسلمانان بر مشرکین و بهرهبرداری از برخی آیات، ادعای خود را مستند کند. درحالی که نفس ذبح، چون فاقد ارکان عبادت است، عبادت شمرده نمیشود و حتی بر اساس تعریفی که ابنتیمیه از عبادت ارائه میدهد، نفس ذبح عبادت بهشمار نمیرود. از سوی دیگر بین عملکرد مسلمانان و مشرکان تفاوت جوهری وجود دارد. ازاینرو تسری حکم مشرکان بر مسلمانان صحیح نیست. همچنین برداشتهای وی از آیات قرآن کریم نهتنها صحیح نیست، بلکه تحمیل فهم بر آیات قرآن کریم است.
Ibn Taymiyyah misinterpreted the sacrifices that the Muslim do for God. He claims that these sacrifices are not for the sake of God and are polytheism. Ibn Taymiyyah does not provide any reason for his claims, trying to compare the sacrifices that the Muslims make with the pagan's actions. He tries to misuse some Quranic verses for his claims, but we must know that sacrificing is not worshipping, even according to the definition of Ibn Taymiyyah himself, we cannot name the sacrificing a kind of worshipping. On the other hand, there is a far difference between the function of Muslims and pagans. So, we cannot compare the Muslims with pagans. Ibn Taymiyyah's interpretations from the Holy Quran is not correct and he imposes his views on the Holy Quran.
Machine summary:
َ دیگر آنکه بین ذَبح و مصرف ذبح تفاوت وجود دارد و آنچه مورد بحث قرار دارد نفـس ذبـح ِ است ؛ یعنی مدعا آن است که نفس ذبح هایی که ازسوی مسلمانان واقع میشـود، عبـادت غیر خداست ، هر چنـد کـه گوشـت حیوانـات ذبح شـده را در مصـارفی صـحیحی همچـون اطعام فقرا به مصرف برسانند؛ بنابراین اختلاف در این است آیا نفس ذبح هایی کـه ازسـوی مسلمان واقع میشود مصداق ذبح لغیرالله است یـا خیـر؟ کـه در ادامـه دیـدگاه ابن تیمیـه درباره این مسئله بیان میشود.
١ در این باره روایتـی از رسـول خـداص در مجـامع معتبـر روایی وجود دارد که نشان میدهد، ذبح اگر برای خانواده صورت بگیرد، (بدون اینکه نیت تقرب به خداوند داشته باشد) عبـادت نیسـت ؛٢ بنـابراین بیشـترین مصـادیق ذبـح ، عبـادت محسوب نمیشوند و اگر گفته شود مطلق ذبح عبادت است بایـد همـه کسـانی کـه بـرای گوشت مورد نیاز جامعه ذبح میکننـد مشـرک باشـند و ایـن مـورد پـذیرش هـیچ مسـلمانی نیست .
نقد دلیل سوم : عدم دلالت آیات ذکرشده بر شرک سخن ابن تیمیه در بهره برداری از این آیات نه تنها مغالطه بلکه تحمیل فهم بر آیـات اسـت به جهت آنکه خداوند در این آیات در مقام بیان حکم فقهی اسـت و ظـاهر آیـات بـه خـوبی این مدعا را ثابت مینمایند؛ به عنوان نمونه در آیه اول میفرماید: «اگر در هنگام ذبح نـام غیر خدا بر آن برده شود، استفاده از آن حرام است و بعد در ادامه آیه ، این حکـم حرمـت را استثنا زده و میفرماید اگر مضطر شدید استفاده از مـا اهـل لغیراللـه گنـاهی نـدارد».