ارتباط دعا با سلامت روانی و عملکرد شغلی کارکنان فنی صنایع مهمات سازی Journal Article

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان به کارگیری دعا در زندگی روزمره با سلامت روانی وعملکرد شغلی کارکنان فنی گروه صنایع مهمات سازی تهران انجام شده است. روش: آزمودنیهای پژوهش 304 نفر مرد بوده اند که به شیوه تصادفی انتخاب شده بودند. میانگین سنی آنان 9/38 سال (انحراف معیار 8) و میانگین سالهای خدمت آنان 18 سال (انحراف معیار 04/8) بوده است. بیشترین درصد آزمودنیها (1/42%) تحصیلات ابتدایی داشتند. داده های پژوهش به کمک پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ-28) ، پرسشنامه دعا و پرسشنامه عملکرد شغلی گردآوری شده و به کمک روشهای آماری توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، آزمونt و تحلیل واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بهره گیری از دعا با سلامت روانی آزمودنیها رابطه معنی داری دارد و با افزایش استفاده از دعا، سلامت روانی آنها نیز افزایش یافته است. همچنین به کارگیری دعا با خرده مقیاسهای اضطراب و افسردگی پرسشنامه سلامت عمومی رابطه معنی داری نشان داده است. به بیان دیگر افزایش بکارگیری دعا با کاهش نمره های اضطراب و افسردگی همراه بوده است. نتیجه: دعا با سلامت روانی ارتباط دارد، اما دعا با عملکرد شغلی و عملکرد شغلی با سلامت روانی رابطه ندارند.