Abstract:
فضاهای سبز ممکن است تاثیرات مفیدی بر شناخت کودکان داشته باشد. با این حالء تعداد کمی از مطالعات قرار گرفتن در معرض فضاهای سبز فراتر از مناطق مسکونی» و در دسترس بودن» دسترسی و استفاده از آنها را به طور همزمان بررسی کردند. هدف از مطالعه حاضر توصیف الگوهای در دسترس بودنء دسترسی و استفاده از فضاهای سبز در بین کودکان دبستانی و کشف چگونگی ارتباط این ابعاد مواجهه با رشد شناختی بود. قرار گرفتن در معرض فضای سبز در نزدیکی خانه. مدرسه, مسیر رفت و آمدء و سایر مکانهای فعالیت روزانه برای 250 کودک 6 تا 11 ارزیابی شد و شامل متغیرهای مربوط به: در دسترس بودن» دسترسی بالقوه (نزدیک به یک فضای سبز اصلی: فاصله خطی؛ در 300 متر)» و استفاده (زمان بازی در فضای سبز)» و تعداد 1 بازدید از فضاهای سبز. شناختی که به عنوان هوش سیالء بی توجهی و حافظه فعال اندازه گیری می شد با آزمون های رایانه ای ارزیابی شد. ما تحلیلهای رگرسیون خطی چندگانه را بر روی دادههای تلفیقی و منتسب تنظیمشده برای مخدوشکنندههای سطح فردی و منطقه انجام دادیم. در دسترس بودن» دسترسی و استفاده از فضاهای سبز یک شیب اجتماعی را نشان می دهد که در گروه های اجتماعی-اقتصادی آسیب پذیرتر نامطلوب بود. ارتباط بین قرار گرفتن در معرض فضای سبز و نتایج عملکرد شناختی در کل جمعیت مطالعه ما از نظر آماری معنی دار نبود. طبقه بندی توسط متغیرهای اجتماعی-اقتصادی نشان داد که زندگی در 300 متری یک فضای سبز اصلی تنها با بهبود حافظه کاری در کودکان در مناطق مسکونی کمتر محروم همراه است (0.30 < 0.09,0.51.8 :ال )» و زمان بیشتری برای بازی در فضای سبز فقط در کودکان مادران تحصیلکرده با حافظه کاری بهتر مرتبط است ( در هر 1۵8 افزایش ساعت در سال - 0.10 95/ فاصله اطمینان (0.01 :(0.191). با این حال, مطالعه در فاصله 300 متری از یک فضای سبز اصلی امتیازات بی توجهی را در کودکان در مناطق محروم تر افزایش داد (15/45 - 8. فاصله اطمینان (50/3 :9596 :(1ج.40/27).