Abstract:
خانواده، سازنده ترین واحد اجتماع محسوب میشود و ثبات و سلامت جامعه در گرو سلامت خانواده است؛ به طوری که میتوان گفت اولین شرط داشتن جامعهای سالم و پویا، تعالی و سلامت و پایداری خانواده است. براین اساس، در این پژوهش این مسئله با روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد استفاده از منابع کتابخانهای و نرم افزاری از طریق گرد آوری اطلاعات مبنای تجزیه و تحلیل قرار گرفته و تبیین شده است که رسالت قرآن کریم و اولیای الهی برای ساختن جامعه آرمانی و ایده آل، مبتنی بر فرد سازی و خانواده سازی است؛ چرا که زیر بنا و اساس خود سازی در خانواده شکل میگیرد. خانواده متعالی و مطلوب از منظر اسلام، خانواده متعادلی است که در آن روابط گرم و صمیمی، موجب پیوند افراد خانواده به یکدیگر میشود؛ زیرا تعاملات در خانواده متعالی و متعادل، زمینه ساز جامعه سالم و رو به رشد میگردد. از این روی در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد استفاده از منابع کتابخانه بر اساس آموزههای معصومان (ع) در این زمینه ویژگیهای خانواده متعالی همچون: تکریم اعضای خانواده (رفتار مناسب در قبال همسر- رفتار مناسب در قبال فرزندان و سایر اعضای خانواده)، کار و فعالیت اقتصادی برای بهبود و توسعه زندگی، اختصاص وقت برای خانواده، ساده زیستی و دوری از تجمّلات، پرهیز از اسراف، صله رحم و معاشرت نیکو و مهماننوازی تحلیل و بررسی شده است.
Machine summary:
با این حال، مراد از خانواده در این نوشتار، همان والدین و فرزندان می باشد با این توضیح که هر کدام، به تنهایی موضوعیت دارند؛ یعنی وجود زن و شوهر میتواند به عنوان مصداق خانواده مطرح باشد (همان گونه که در مورد حضرت آدم (ع) ذکر میشود)؛ همچنین وجود یکی از والدین به همراه فرزند، میتواند مصداق خانواده باشد (نظیر حضرت مریم و حضرت عیسی (ع))؛ همان طوری که وجود فرزندان به تنهایی نیز میتواند مصداقی از خانواده باشند (همانند حضرت موسی و هارون (ع))؛ چرا که اهداف خانواده، و اقتضای تأسیس آن ایجاب میکند که بانیان آن (زن و شوهر) در تحکیم و پایداری این بنا، نهایت سعی خود را بکنند و با همان انگیزه که بر تشکیل آن اقدام کردند، بر حفظ و تعالی هر چه بیشتر آن اصرار ورزیده تا وحدت و پویایی این نهاد مقدس تا پایان حفظ گردیده و زوجین شاهد به ثمر نشستن فرزندانی صالح باشند؛ زیرا خانواده متعالی بر اساس ضوابط معقول و مشروع تشکیل گردیده و مناسبات و روابط میان اعضای آن منطبق با استانداردهایی است که در آن حقوق متقابل افراد باید رعایت شود و تعامل بر اساس صمیمیت و اخلاص و روابطی هدف دار باشد تا در نهایت منجر به تربیت انسان هایى شایسته و مؤثر در ساخته شدن جامعه ایدهآل اسلامى گردد.