بررسی جایگاه توانمندی های تربیتی خانواده در تعاملات خانواده و مدرسه Journal Article

هدف این پژوهش، بررسی جایگاه توانمندی‌های تربیتی خانواده در تعاملات خانواده و مدرسه است. پژوهش به روش کتابخانهای و با استناد به شواهد نظری و تجربی انجام شده است. در این پژوهش، ضمن بررسی زمینه‌های تعامل وهمکاری بین خانه و مدرسه، استدلال شد که موانع تعامل خانه و مدرسه تحت تاثیر موانع در سطح ساختار و عامل هستند. عدم اعتماد و نبود موقعیت‌های برانگیزاننده، تغییرات سریع برنامه‌های درسی و آموزشی، ساختار نظام آموزشی کشور و نبود تبلیغات مناسب توسط رسانه‌های عمومی در ترویج فرهنگ مشارکت در مدارس، به عنوان مهمترین موانع تعامل خانه و مدرسه در سطح ساختار و نگرش سطحی به انجمن اولیا و مربیان، عدم شناخت اولیا از اهداف و کارکردهای مدرسه، وضعیت نامناسب اقتصادی خانواده‌ها از موانع تعامل خانه و مدرسه در سطح عامل معرفی شدند. با توجه به اینکه اصل توانمندسازی والدین باعث بهبود مستمر کارکرد خانه و مدرسه و در نهایت جامعه می‌شود، اصلاح ذهنیت سیاستگذاران نظام آموزشی و خانواده‌ها در خصوص تبیین دقیق مشارکت فعال خانواده‌ها در سطح محلی، ملی و فراگیر یکی از راهکارهای ارائه شده در این پژوهش به جهت رفع موانع تعاملات خانه و مدرسه ارائه شده است، همچنین توانمند سازی مداوم اولیاء و مدیران آموزش و پرورش در سطوح مختلف با هدف توسعه و تقویت مشارکت و ارتقای فرهنگ شورایی راهکار مناسبی برای حل این مساله است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد، تقویت توانمندی‌های تربیتی خانواده با آموزش مهارت‌های ارتباطی، مهارت‌های حل مساله، تنظیم احساسات و خودکنترلی نقش موثری در افزایش تعاملات خانواده و مدرسه به عنوان دو عامل اصلی در فرآیند آموزش و پرورش دانش آموزان است که نقش حیاتی در توسعه شخصیت، پیشرفت تحصیلی و رشد اجتماعی آنها ایفا میکنند. این تعاملات با هدف ارتقاء کیفیت آموزش و تربیت و دستیابی به اهداف مشترک بین خانواده و مدرسه برقرار میشوند.