بختیاری در گذشته دور Journal Article

"«اسکندر که بدرون ایالت سغد میرفت تا آنرا بکلی نابود کند بشهر کوچکی‌ رسید که مسکن برانخیدها بود اینها مردمی بودند که چون خشایارشا از یونان مراجعت‌ کرد شهر میلت را ترک کرده در اینجا بامر شاه مزبور توطن اختیار کردند»ص 1699 بدیهی است که خشایارشا جماعتی را که بخاطر او از دیار خود دست کشیده بودند بایران‌ نمی‌آورد تا آنها را بدورترین مرز کشور بفرستد(بنابراین بار دیگر تأیید میشود که‌ سغد در مغرب ایران بوده است)بهرحال اسکندر با وحشی‌گری عجیبی کلیه سکنه بی‌ گناه شهر را بجرمی که پدرانشان مرتکب شده بودند از دم شمشیر گذرانید چنانکه‌ کنت کورث گوید«نه وحدت زبان شقاوت جلادان را سکونت بخشید نه لباس مقدسی که درخواست‌کنندگان برانخیدها پوشیده بودند و نه تضرع و زرای آنها،زن و مرد کوچک و بزرگ،پیر و برنا از دم شمشیر گذشتند بعد اسکندر امر کرد خود شهر را نابود کنند»ص 1700 باحتمال قوی مورخان قدیم و جغرافی‌نویسان روزگاران گذشته اصراری‌ نداشته‌اند که فتوحات اسکندر را تا کنار سیحون و هندوستان برسانند و در طی هشت سال‌ آنهمه جنگها و ویرانی‌ها و شهرسازیها را باو نسبت بدهند اما توضیح‌کنندگان اروپائی‌ که مفتون نام اسکندر ملعون‌1شده بودند کاسهء از آش گرمتر گشته اسامی مندرج در آن تواریخ را با هزار وصله و سریش بریش نقاط دیگر بستند،باختر را از شرق بغرب‌ بردند و سغد را هم از دنبال بآنجا کشاندند رود دن را سیحون خواندند نام کوههای‌ قفقاز را بر جبال هندوکش نهادند دربند بحر خزر را بداخل ایران آوردند،پایتخت‌ سغدیان یعنی شهر مرکند را یکجا در کنار رود سند جای دادند ص 1833 و در جای‌ دیگر آنرا با شهر سمرقند یکی دانستند."