Abstract:
تمایزبخشی، رکن اصلی یک علامت تجاری قابل حمایت بوده و منظور این است که یک علامت در مقایسه با سایر نشانهای هویتی بتواند، کالاها و خدمات یک شخص را از سایر کالاها و خدمات، متمایز و خاص نماید و قادر باشد منبع تولید را مشخص کند. این مولفه معمولاً باید به صورت ذاتی باشد، یا به عبارت دیگر علامت تجاری باید در هنگام درخواست ثبت از این ویژگی برخوردار باشد. اما برخی علائم در گذر زمان میتوانند به این شاخصه دست یابند. این دستاورد در پی سرمایهگذاری، تبلیغات و فعالیتهای مستمری است که دارندهی علامت انجام میدهد. موضع کشورهای مختلف درباره تمایزبخشی اکتسابی یکسان نیست. بهویژه که علائم تجاری از یک نوع نیستند و امروزه شاهد گسترش علائم غیرسنتی و مدرن هستیم که با رویکردهای جدیدی ارائه و نقش علامت تمایزدهنده را به خوبی ایفا میکنند. این پژوهش با روش تحلیلی- توصیفی و رویکرد کتابخانهای و میدانی تلاش دارد به مطالعهی تطبیقی این موضوع در نظامهای منتخب بپردازد و سرانجام نتیجه میگیرد که اهمیت این علائم امروزه روشن شده و شاخصهایی مانند استفادهی مستمر، توانسته در تثبیت آن موثر باشد. همچنین کفایت یا عدم کفایت هریک از معیارهای اتخاذ شده در اثبات تمایزبخشی اکتسابی، به نظر رسیدگیکننده بستگی دارد. افزون براینکه، نشانههایی از پذیرش آن در نظام حقوقی ایران قابل مشاهده است.
Distinctiveness is a fundamental element of a protectable trademark, referring to its ability to differentiate goods and services of one person from those of others and indicate the source of origin. This component usually needs to be inherent, meaning that the trademark should possess this characteristic at the time of filing for registration. However, certain marks can acquire distinctiveness over time through continuous investment, advertising, and activities carried out by the mark's owner. The stance of different countries regarding acquired distinctiveness is not uniform, especially considering that trademarks are not of a single type, and we are currently witnessing the proliferation of non-traditional and modern marks that effectively serve as distinctive indicators with new approaches. This research employs an analytical-descriptive method, along with a library and field approach, to undertake a comparative study of this subject in selected legal systems. Ultimately, the research concludes that the significance of these marks has become evident today,and factors such as continuous use have been influential in establishing acquired distinctiveness. Additionally, the sufficiency or insufficiency of each adopted criterion in proving acquired distinctiveness appears to be dependent on the specific circumstances. Furthermore, signs of acceptance of acquired distinctiveness can be observed in the legal system of Iran.
Machine summary:
اما مسئله اي که اهميت اين تحقيق در ايران را روشن ميکند، اين است که علائـم متعـددي در کشـور ما وجود دارند که تمايز اکتسابي به دست آورده اند، ولي به دليل خلأهاي موجـود قـانوني و تحقيقـاتي، بـه #$$002 ۱۰۰ پژوهش تطبيقي حقوق اسلام و غرب ، دوره ۱۰، شماره ۲، پياپي ۳۶، ۱۴۰۲ اندازه اي براي اداره ي ثبت و دادگاه ها شناخته شده نيستند که مورد حمايت قرار بگيرند.
United States Patent and Trademark Office=USPTO ۱۰۲ پژوهش تطبيقي حقوق اسلام و غرب ، دوره ۱۰، شماره ۲، پياپي ۳۶، ۱۴۰۲ علامت تجاري يا خدماتي بايد کالاها يا خدمات مربوطه را «بشناساند١ و تمييز دهد».
Trademark Distinctiveness-A Key Component of Intellectual Property Law & Brand Development, available at: https://www.
بهترين تعريف جامع و مـانعي کـه ميتوان براي اين نوع از تمايزبخشي بيان داشت ، عبارت است از اينکه : «تمايزبخشي اکتسـابي يـا معنـاي ثانوي، وجه تمييزي است که يک علامت توصيفي و يا عـام ، در طـول اسـتفاده ي مسـتمر و منحصـربه فرد مالک آن از طريق فعاليت هايي چون تبليغات در سطح گسترده ، فروش در حجـم عمـده و بـا بهره گيـري از پوشش هاي رسانه اي مختلف و در نهايت با ارائه ي شواهد نظرسنجي از مصرف کنندگان مبني بـر شناسـايي اين علامت و تمييز کالا يا خدمات تحت آن ، از کالا و خدمات سايرين به دست آمده و اثبات ميشود.