Abstract:
پوشش اسلامی به عنوان یکی از مصادیق حق ابراز مذهب از جمله حقهای بشری است که هر مسلمانی باید در هر جای دنیا از آن برخوردار باشد. حق و تعهد دو روی یک سکه میباشند به این معنی که در برابر هر حقی یک متعهدی نیز باید باشد که اجرا و رعایت حق موجود را تضمین کند. ادبیات حقوق بشر نسبت به افراد ادبیات حقمحور و نسبت به دولتها ادبیات تعهد محور است. حقهای بشری با توجه به محتوای خود شامل تعهد مثبت و منفی و تعهد به وسیله و نتیجه میباشند. حق بر پوشش اسلامی مسلمانان، حقی از نوع حقهای مدنی و سیاسی و دربردارنده دو نوع تعهد منفی و تعهد به نتیجه برای دولتها است با این توضیح که تعهد به نتیجه مستلزم اقدام فوری است و چنین تعهدی مقید به وسیله یا امکانات خاصی نشده است. در تحقق حق پوشش اسلامی دولت باید با عدم مداخله سعی در تأمین حقوق ذیحق نماید. در این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی، پوشش اسلامی به عنوان یکی از مصادیق آزادی مذهب، در چارچوب حقوق بشر معاصر، حق بشری تلقی میشود که دولتها در تامین این حق، تعهد به نتیجه و از نوع تعهد منفی دارند تا در نهایت مشخص شود که اگرچه حقوق بشر معاصر دربردارنده مقررهای راجعبه حق آزادی مذهب و ابراز آن از طریق پوشش مذهبی میباشد اما امروزه در کشورهای اروپایی گروههای مذهبی وجود دارند که متاسفانه از حق برخورداری از پوشش اسلامی خود صرفا به این خاطر که جزء اقلیت میباشند، محروم میشوند.
One of the most examples of the right to express religion for any Muslim is Islamic veil which is considered as one of the human rights that should be enjoyed anywhere in the world. Right and obligation are two sides of the same coin meaning that for every right, there must be a duty that guarantees the implementation and compliance of the existing right. Human rights literature is rights-oriented one for individuals and commitment-oriented literature for states. According to the content, human rights include positive and negative obligations and duties by means and results. The right to the Islamic veil for Muslims is an indisputable right for anyone within civil and political rights and includes two types of negative obligation and positive to the result for state. To explain more, the obligation to the result requires immediate action and such an obligation is bound by no special equipment or facilities. In this article, with a descriptive and analytical method, the Islamic veil is considered as one of the examples of freedom of religion, in the context of contemporary human rights, though it is a human right that the states have a commitment to the result and a negative commitment in providing it. To clarify the result, although contemporary human rights include provisions regarding the right to freedom of religion and its expression through religious Veil, today there are religious groups in European countries that unfortunately do not have any right to enjoy their Islamic covers, due to being deprived simply because they are part of the minority.
Machine summary:
در اين مقاله با روش توصيفي و تحليلي، پوشش اسـلامي بـه عنـوان يکـي از مصـاديق آزادي مـذهب ، در چارچوب حقوق بشر معاصر، حق بشري تلقي ميشود که دولت ها در تامين اين حق ، تعهد به نتيجه و از نوع تعهد منفـي دارند تا در نهايت مشخص شود که اگرچه حقوق بشر معاصر دربردارنده مقرره اي راجع به حق آزادي مذهب و ابـراز آن از طريق پوشش مذهبي ميباشد اما امروزه در کشـورهاي اروپـايي گروه هـاي مـذهبي وجـود دارنـد کـه متاسـفانه از حـق برخورداري از پوشش اسلامي خود صرفا به اين خاطر که جزء اقليت ميباشند، محروم ميشوند.
به اين ترتيب اين مقاله در صدد تبيين حقوقي موضوع پوشش اسلامي به طور خـاص در قالب حقي از حق هاي بشري به نام حق ابراز مذهب است و با عنايب به اين سوال اصـلي کـه علـت عـدم رعايت و تضمين حق پوشش اسلامي توسط دولت هاي عضو اسناد جهاني و حتي منطقـه اي حقـوق بشـر حق بر پوشش اسلامي در پرتو ادبيات حق محوري...
اين محدوديت ها که گاه در زمان تفسير و گاه با تصريح اسناد حقوق بشري اعمال ميشود امکـان ۳۶ پژوهش تطبيقي حقوق اسلام و غرب ، دوره ۱۱، شماره ۱، پياپي ۳۹، ۱۴۰۳ ايجاد حاشيه صلاحديد١ براي دولت هاي عضو را فراهم ميکند اما آنچه مسلم است وجود عامل ضـرورت براي اتخاذ اقدامات تحديدي و همچنين تناسب آن اقدامات با هدف مورد نظر دولت است .
به ويژه اين که حق ابـراز مـذهب در اسـناد جهـاني حقوق بشري مانند اعلاميه جهاني حقوق بشر و ميثاق بين المللي حقـوق مـدني و سياسـي پذيرفتـه شـده است و دولت هاي عضو اين اسناد متعهد به رعايت و تحقق کامل آن ميباشند.