Abstract:
دو نظریة کاملا مخالف در نحوء تفسیر قرآن مطرح شده است. برخی مفسّران؛ براین باورند که قرآن را تنها از طریق معصومان(ع) میتوان تفسیر کرد و ظواهر آن» حجّت نیست؛ لذا به تفسیر مائون روی آوردهاند. برخی دیگس ظواهر کتاب را حجّت دانسته» قرآن را با قرآن» تفسیر کردهاند. امّا از آنجا که بویژه به اعتقاد شیعه -عترت در کنار قرآن, قرار داده شده است. این بحث مطرح است که نقش معصومان(ع). در کنار قرآن چیست؟ عارفی سترگ و مفسّر بزرگ قرآن» آیة الّه میرزا جواد آقا تهرانی؛ در دروس تفسیری خود -که اخیرا بخشی از آن؛ به همّت موسسه امام رضالیّة وبا تحقیقات ارزشمند. انتشار یافته است -. ضمن آنکه به تبیین این نقش پرداخته است. در مواردی که روایتی از معصوم رسیده و مورد اطمینان باشد. بر اساس آن» تفسیر میکند. اما اگر روایتی نرسیده باشد و یا مورد وئوق نباشدء ظواهر قرآن را حجّت میداند و خود با توجه به آیات دیگر به تفسیر میپردازد. در این مقاله, ضمن بررسی دو دیدگاه فوق، به نقش روایات. در تفسیر قرآن پرداخته شده است.