یادداشت؛ پاتوق با یاد آن روزها ... Journal Article

و چنين بود که بعد‌ها هر جا گذر کرديم، در هر شهر دور، جايي يافتيم که بدانيم درش به روي ما باز است و پاتوق يافتيم. پس مي‌توان گفت اجدادمان را باور داشت در قهوه خانه يا بازار، حتي پاگرد حمام اما کدام پاتوق بوده و هست که وقتي درش بسته شود، تا سال‌ها غمش در دل‌ها ماندني است. يک سال بعد از انقلاب، سيد ما انجوي شيرازي که مدتي بود براي معالجه در فرنگ مانده بود، تلفن کرد و مژده داد که برگشته به خانه‌اش با ديوار گلي جمال آباد نياوران. هنوز سيد از فرنگ نيامده به ديدار عبدالله خان انتظام رفتيم، هفته بعدش براي عيادت دوستي رفته بودم به بيمارستان جم يک پاسدار با تفنگ جلو دري بود، مريضم خبر داد که علي دشتي چشمش آزار ديده و او را از زندان به بيمارستان منتقل کرده‌اند. هر روز پاتوق خانه‌ي انجوي، دريچه‌ي بهشت بود.