نقاشی: فرانسیس بیکن نقاش اکسپرسیونیست فیگوراتیو Introduction and review

"در تمام نقاشی‌های بیکن طعم تلخ و گزنده‌ای حاکم است و گویی نقاش هیچ‌ کوششی برای زیبا نشان دادن آن‌ها ندارد و چه‌بسا سعی دارد خلوص و جلای‌ رنگ را از بین برده و با ته‌مایه‌های خاکستری بر پشت بوم،نقاشی کند تا از این‌ طریق،هم به بافت‌های تازه‌تری دست یابد و هم درخشش و جلای رنگ و به عبارتی زیبایی‌های ظاهری را حذف و بیننده را تنها با انرژی‌های درونی‌ تصویر روبه‌رو کند. کار بیکن در ابتدا با موضوعات سنتی چون به صلیب کشیدن مسیح،قربانی‌ کردن یا سلاخی شدن انسان آغاز می‌شود و پس از آن با موضوع پرتره‌های‌ درهم ریخته که به نظر یکی از زیرشاخه‌های پرتره‌سازی کوبیستی«پیکاسو» است و تعدادی دیگر از کارهای او ملهم از نقاشی‌های«ونگوگ»است و تعدادی دیگر از پرتره‌هایی است که او از دوستان و معشوقه‌هایش کشیده است‌ سه‌لتی می-ژوئن3791/ (به تصویر صفحه مراجعه شود) که در بیشتر آن‌ها سکوتی شکننده و ترس از تنهایی در فضایی بیمارگونه و مالیخولیایی‌ حکم‌فرماست."