طراحی برای من خود جهان است Conversation and interview

"در شهری که روزی چند بار بمباران می‌شد،آن هم به وحشیانه‌ترین شکل ممکن،و هیچ‌ وقت یادم نمی‌رود روزی که همه دوستان در هنرستان محل‌ تدریسم بودند و شهر چیزی در حدود چهل،پنجاه دقیقه توسط تعداد زیادی هواپیما بمباران شد،و چه روز وحشتناکی که باید من و دیگران می‌مردیم و نمردیم!آن روزها شهر متروک بود، روزهای ویرانی،روزهای صداهای انفجار و غیر قابل توصیف‌ که دغدغه‌های خاص خود را داشت،رنج‌های خودش را داشت،احساس تنهایی که تعریف‌ناپذیر و توصیف نشدنی‌ است برای کسی که آن را تجربه نکرده است. آیا این‌گونه است؟ چندین گروه طراحی وجود دارد که البته تعدادی از آن‌ها خیلی‌ جدید است،کاملا درست می‌گویید،چیزی که آن‌ها را به هم‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) وصل می‌کند مداد و تکنیک است و شیوه‌هایی که من از خاکستری‌ها بهره‌برداری کرده‌ام. دوست عزیز آقای هوشنگی اگر کمی تاریخ هنر را درست ورق بزنید و با دقت نگاه کنید خواهید دید چاپ‌های وارهول از حوادث آمریکا با آگراندیسمان کردن‌ فضاهایی بسیار شبیه به همین چیزی که شما را این‌قدر در این‌ نمایشگاه شگفت‌زده کرده و به وجد آورده،سعی می‌کنند از تکنیک چاپ به عنوان عنصری در قوام دادن اثر استفاده کنند نه‌ این‌که حوادث و اتفاقات غیر قابل کنترل در چاپ،خودشان به‌ مشخصه اثر هنر تبدیل شوند!؟ هر غوره‌ای به راحتی مویز نمی‌شود،آفتاب مساعد و روزهای دراز می‌خواهد،همین ناداشتی‌ها و هول زدن‌های اینقدر زودهنگام از یک هنرمند جوان بااستعداد یک چاپچی به وجود می‌آورد که حتی‌ نشانه‌ایی از آن طراح چیره‌دست چند سال قبل هم ندارد."