شاعر لحظه های تنهایی Literature and art

"ناهید سلمانی-مقام دوم قطعه‌نویسی(مشترک) هفتمین دورهء مسابقهء قلم معلم شاعر لحظه‌های‌ تنهایی «به عاشق و شاعر بومی سرود:خسته قاسم» (به تصویر صفحه مراجعه شود) چشمهایش شراری از عشق داشت و مهتاب،بزرگ‌ترین‌ امانتی بود که به او سپرده بودند،هرشب،مثل سایه‌ای‌ کوچه‌های مهتابی را می‌پیمود و از شب‌بوها عطر می‌سترد. آنوقت‌ شاعر می‌شد،شاعر لحظه‌های تنهایی!و می‌گفت و می‌گفت‌ و می‌گفت... غروبها،تا تابش مهتاب،یک قدم فاصله داشت،زیر سایه‌سار بید می‌نشست و از خوشه‌های آویخته‌اش ابیات تر می‌چید. موهای پریش بید را می‌بافت و به طره بنفشه‌ها سنجاقکی می‌زد،پروانه‌ها را می‌چید و لای علفها گم‌ می‌کرد. خوش بود،شاعر بود،شاعر لحظه‌های تنهایی! یک روز بهار را،در فاصله پائیز و زمستان بهانه کرد و رفت. همه جستجو شد،به دنبال تازگی رفت. اما نه گرم کرد. اما هنوز شاعر بود. شاعر لحظه‌های تنهایی! دنباله‌اش خورشید بود و راه شیری ستاره می‌ریخت. آنوقت خسته شد،لحظه‌های تنهایی! شاعری بود،شعرش به وسعت بیدستان،خسته‌ای شد، التماسش مجنون زار!"